ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ: 100 + 3 χρόνια από τη γέννησή του

Γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, της Μαντζουρίας (Ρωσία) από μητέρα και πατέρα Κεφαλλονίτες. Η οικογένεια ήταν πενταμελής. Είχε ακόμα δύο αδέρφια. Ο πατέρας του ασχολούνταν με το εμπόριο και είχε συναλλαγές με τη Ρωσία, όμως τελικά οδηγήθηκε στην οικονομική καταστροφή.

Η οικογένεια επιστρέφει από τη Ρωσία στο Αργοστόλι κι από κει στον Πειραιά και μετέπειτα στην Αθήνα.

Στον Πειραιά γνωρίζει τους Γιάννη Τσαρούχη και Παύλο Νιρβάνα κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων.

Στα δεκαοκτώ του δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.

Δίνει για εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή, όμως δεν καταφέρνει να εκπληρώσει ποτέ το όνειρό του, καθώς ο πατέρας του πεθαίνει και αναγκάζεται να εργαστεί. Αρχικά, εργάζεται σε ναυτικό γραφείο, ως λογιστής, και  αργότερα στα καραβιά ως ναυτικός. Τότε ξεκινάει ουσιαστικά η ποιητική διημιουργία. Από τα ταξίδια του αποτυπώνει εικόνες και εμπειρίες.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή, Μαραμπού, γίνεται πλέον πραγματικότητα, το 1933.

Το 1938 υπηρετεί ως στρατιώτης στην Ξάνθη και ο πόλεμος του 1940 τον στέλνει στο Αλβανικό Μέτωπο. Κατά την περίοδο της κατοχής συμμετέχει στην εθνική αντίσταση και γίνεται μέλος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

Το 1944 ξαναμπαρκάρει και με το δίπλωμα του ασυρματιστή πλέον ταξιδεύει αδιάκοπτα μέχρι το 1974. Σε ένα από τα ταξίδια του συνέβη το εξής δυσάρεστο περιστατικό: επιβιβάστηκε στο πλοίο του ο Σεφέρης, ο οποίος απέφυγε να τον χαιρετίσει, πράγμα το οποίο θεώρησε ο Καββαδίας εξαιρετικά υποτιμητικό.

Εν τω μεταξύ, το 1947, εκδίδεται η δεύτερη ποιητική συλλογή του Καββαδία, Το Πούσι και το 1957 κυκλοφορεί το μοναδικό του πεζό, Βάρδια.

Το 1974 τα ταξίδια σταματούν οριστικά για το Νίκο Καββαδία και το 1975, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, καταλήγει στην κλινική «Αγιοι Απόστολοι».

Τα ποιήματά του γνωρίζουν μεγάλη απήχηση τρία χρόνια μετά το θάνατό του, από τη στιγμή που τα μελωποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος, στο δίσκο Σατυρός του Νότου.

Αριστείδης Πετρόπουλος