“Το φάσμα της ανεργίας”

Γράφει ο Δημοσιολόγος

ΤΑΣΟΣ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Δικηγόρος Παρ’ Α.Π. & ΣτΕ

 

 

Ένα από τα πλέον έντονα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Χώρα μας και ίσως το πλέον δυσχερές είναι η ανεργία.

Κατά τους υπολογισμούς των αρμοδίων στατιστικών αρχών η ανεργία στην επομένη διετία θα υπερβεί το ποσοστόν του 40% του ενεργού πληθυσμού της Χώρας. Δυστυχώς, όμως, για τους αρμοδίους πέρα βρέχει.

Οι πάντες ασχολούνται πως θα βρεθούν μετρητά, είτε από υπερφορολόγηση, είτε από δανεικά από τους διεθνείς τοκογλύφους όπου μας οδήγησαν οι ηγέτες του λαϊκισμού, του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και της ασυναρτησίας προκειμένου να πληρωθούν μισθοί του δημοσίου τομέα, αλλά και οι συντάξεις σαραντάρηδων και πενηντάρηδων συνταξιούχων τους οποίους με αφθονία παρήγαγε η ανεκδιήγητη τακτικά του κομματικού κράτους κυρίως της πασοκοκρατίας, αλλά και του νεοκαραμανλικού καθεστώτος της προηγούμενης δεκαετίας. Ότι ώρα κι αν ανοίξεις τον δέκτη της TV ή του ραδιοφώνου δεν θ’ ακούσεις τίποτε άλλο από το πώς η Κυβέρνηση θα κατορθώσει να λάβει τη δόση του δανείου από τους τοκογλύφους για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις του επόμενου τριμήνου λες και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν άλλες κατηγορίες εργαζομένων ή ανέργων. Το τί θα γίνει με την ανεργία ουδείς σκέπτεται στα σοβαρά…

Κατ’ αρχήν εδώ πρέπει να γίνει μία ουσιαστική διάκριση. Στην Ελλάδα, σήμερα, δεν έχουμε μία ανεργία συνήθους ή παροδικής μορφής η οποία θα ήτο δυνατόν ν’ αντιμετωπισθεί με τα συνήθη μέτρα του κοινωνικού χαρακτήρα όπως το Ταμείον ανεργίας ή ακόμη και η περιοδική απασχόληση των ανέργων στο δημόσιο και τον ευρύτερο τομέα.

Εδώ σήμερα το αληθές είναι ότι έχουμε πλήρη έλλειψη εργοδοσίας. Στη Χώρα μας αυτή την στιγμή έχουμε έλλειψη ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Κανείς εχέφρων Έλληνας επιχειρηματίας σήμερα στη Ελλάδα δεν αποφασίζει να οργανώσει μία έστω και υποτυπώδη βιομηχανία ή βιοτεχνία, αφού είναι πλέον ή βέβαιον, ότι μέσα σε έξι μήνες το αργότερον τα σαΐνια του σοσιαλισμού, του συνδικαλισμού και της κακοδιοίκησης του κράτους θα τον υποχρεώσουν να πωλήσει και όλα τα μηχανήματά του σαν παλιοσίδερα.

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτόν από τους αρμοδίους ότι η Χώρα μας δεν δύναται στα πλαίσια του κρατικού παρεμβατισμού που είναι εντεταγμένη να επιζήσει κατ’ άλλον τρόπον ή με μόνον με την στήριξη της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας. Νόμος είναι μεν το δίκαιον του εργάτη όπως άλλοτε διαλαλούσε το ΚΚΕ αλλά και το δίκιον του εργοδότη, του βιοτέχνη, του βιομηχάνου, του ελεύθερου επαγγελματία κ.λ.π., αφού από μόνος του ο εργάτης δεν δύναται να επιζήσει. Αφήστε, λοιπόν, τα συνθήματα του λαϊκισμού αφού είναι αληθές ότι η κρατικώς διευθυνομένη οικονομία οδήγησε εκατομμύρια λαού, όπως την άλλοτε Σοβιετική Ένωση και την Κίνα σε μαρασμό και σήμερα οι ίδιες Χώρες απεκήρυξαν τα συνθήματα του Μαρξισμού και στρέφονται στην ελεύθερη οικονομία με τον έλεγχο του κρατικού παρεμβατισμού. Είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν οι συνδικαλιστές, οι σοσιαλιστές και οι λαϊκιστές πολιτικοί κάλυψη της ανεργίας δεν γίνεται με βλακώδη ημίμετρα όπως επεχειρήθη άλλοτε με τα “στεϊτζ” της νέο-καραμανλικής εποχής, αλλά μόνον με τον επαναπατρισμόν του Ελληνικών βιομηχανιών και βιοτεχνών. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια.