Στον αμαξητό δρόμο προς το Θέρμο σε απόσταση περίπου μιάς ώρας με τα πόδια απο το χωριό βρίσκεται το παραπάνω ξωκλήσι. Η περιοχή λέγεται Σκλήμνα και εχει δροσερά πλατάνια και κρύα νερά. Το αρχαίο εκκλησάκι βρσκόταν διακόσια μέτρα παρακάτω , πάνω σχεδόν στο φρύδι ενός γκρεμού.
Ηταν χτισμένο με ξερολιθιά και η ίδρυση του ανερχόταν στα χρόνια της πρώιμης τουρκοκρατίας , μπορεί ομως ο Ταξιάρχης Μιχαήλ να ετιμάτο εκεί απο τα ύστερα βυζαντινά χρόνια.
Το εκκλησάκι αυτό κατέρευσε και οι Περκιώτες με την οικονομική ενίσχυση του στρατηγού Αθ. Στράγγου το μετέφεραν επι της παραπάνω αμαξητής οδού. Στο εκκλησάκι αυτό που οι ντόπιοι αποκαλούν "αι ταξιαρχάκη" (λόγω του μικρού μεγέθους του αρχικού λιθόκτιστου κτίσματος) στις εξι (6) Σεπτέμβρη τιμάται η μνήμη ενός θαύματος του ταξιάρχη (Αρχάγγελου) Μιχαήλ στο χωριό Χώναις η Κολοσσαίς της Μικράς Ασίας.
Το εκκλησάκι αυτό κατέρευσε και οι Περκιώτες με την οικονομική ενίσχυση του στρατηγού Αθ. Στράγγου το μετέφεραν επι της παραπάνω αμαξητής οδού. Στο εκκλησάκι αυτό που οι ντόπιοι αποκαλούν "αι ταξιαρχάκη" (λόγω του μικρού μεγέθους του αρχικού λιθόκτιστου κτίσματος) στις εξι (6) Σεπτέμβρη τιμάται η μνήμη ενός θαύματος του ταξιάρχη (Αρχάγγελου) Μιχαήλ στο χωριό Χώναις η Κολοσσαίς της Μικράς Ασίας.
Ενας παλιός θρύλος του χωριού αναφέρει πως ανήμερα στη γιορτή του θαύματος του αρχάγγελου ερχόταν ενα ελάφι αψηλοκέρατο και λυγερό.Μετα την απόλυση το έσφαζαν το έψηναν και το μοιράζονταν οι πανηγυριώτες σαν θεικό δώρο. Κάποτε το έπιασαν το ελάφι και το έσφαξαν κουρασμένο καθώς ηταν απο τον δρόμο και μάλιστα προτού απολύει η εκκλησία. Θύμωσε τότε ο Ταξιάρχης και δεν το ξανάστειλε.
Λεπτομέρειες δημοσιεύθηκαν και σε παλιότερη ανάρτηση. Στην παρακάτω
Αυτή η μέρα γιορτάζεται και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών του Πηλίου , στην Ευριακή Παλαιοκήπου Μυτιλήνης, στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής,στην Κρανιά Λαρίσης, στο Δαξάρι Λέσβου και στο ξωκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Τήνο.
Στον Πέρκο υπάρχουν οι εξής δύο αξιοπρόσεχτες μοναδικότητες. Πρώτον οτι υπάρχει ενα εκκλησάκι στο χωριό που είναι αντικείμενο έρευνας για το πώς κάποιοι εδω και εκατοντάδες χρόνια αποφάσισαν να τιμήσουν ενα θαύμα που συνέβη στη Μικρά Ασία ,σε ενα ορεινό χωριό της Ναυπακτίας που μπορεί κάλλιστα να σημαίνει οτι οι πρώτοι έποικοι πιθανόν να ήταν Μικρασιάτες και δεύτερον οτι είναι το μοναδικό πανηγύρι που γίνεται αυτή την εποχή πανελλαδικά για να τιμά τη μνήμη του και το χωριό μας προσπαθεί να διατηρεί την παράδοση του.
O Πέρκος λοιπόν οχι μονο πανηγυρίζει το θαύμα αλλά στήνει και λαμπρό γιορταστικό γλέντι ανήμερα στην πλατεία του χωριού στις εξι του Σεπτέμβρη. Πρόκειται για μια απο τις πιό ήσυχες πανηγύρεις της περιοχής που είναι και η μοναδική για το χωριό αυτό.
Αυτό το πανηγύρι προσπαθούμε να κρατήσουμε πάση θυσία κάθε χρόνο επιτρέποντος και του καιρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου