Ο ΠΑΓΚΥΠΡΙΩΤΑΤΟΣ

Φυγάς ....!

Αδικημένος της ζωής, μα οπαδός πιστός της,

την καλοπιάνω, της μιλώ, σαν... σκύλος την προσέχω,

με τις αποτυχίες της έγινα άνθρωπός της,

 την αγαπώ, την χαίρομαι, την θέλω, την αντέχω...!

***

Φτάνω στις άκρες της συχνά, χλωμός και φοβισμένος,

που οι αποτυχίες της γίνονται ενοχές μου

και την ρωτώ αν έφταιξα, αφού σ’ αυτήν δοσμένος,

μου... πάσαρε τις γκέλες της και έγιναν δικές μου !

***

Μαζί μ’ αυτην προχώρησα, σαν μού ‘δωσε το χέρι

και περπατήσαμε μαζί σε δρόμους δίχως φώτα,

κρύο-ζεστό, το κράτησα, μα μόν‘ εκείνη ξέρει

αν την επρόδωσα ποτέ, αν την κοιτώ σαν πρώτα !

***

Αντί βραβεία κι έπαθλα, μόνο σεισμούς μου στέλλει,

μόνο χαστούκια δυνατά αντί για ένα χάδι,

αυτό π’ ακούω πως συχνά το δίνει όπου θέλει,

κι αν το χαρίσει γίνεται φωτιά μεσ’ στο σκοτάδι !

***

Ακούω τις σειρήνες της, στις γειτονιές, στους δρόμους,

σεσημασμένος, ένοχος, μη συλληφθώ προσέχω

και υπακούω στους γραπτούς και άγραφους της νόμους...,

σαν την σκιά να κρύβομαι και σαν φυγάς να τρέχω !

....Ο Παγκυπριώτατος

h.chrysanthou@gmail.com