Νοσταλγίες....... ΠΟΙΗΣΗ

 

 

Του νόστου ο πόνος, βάραινε τα στήθη

στο πέρασμα του χρόνου, αντάμα στη ζωή

λιμάνια, καράβια, νταλίκες και λήθη

πολλές φορές, σκληροί αχοί, χωρίς φωνή.

 

Άλλο της θάλασσας το μύρο και το χρώμα,

στο Γρίμποβο νερό να πιώ να ξεδιψάσω,

ύμνος της μούσας έγιναν και του ζωγράφου εικόνα

εκεί νοστάλγησα και γώ να πάω να ξαποστάσω.

 

Χαρούμενα, τα κρούσταλλα της χειμωνιάς να σπάσω,

σχολειού οδός, επιστροφή, μαγκάλι ζεστασιάς,

την Κυριακή, για το μεζέ και το κρασί να πιάσω

αντάμωμα στη γεύση του της μάνας νοστιμιά.

 

Μέρα ζεστού καλοκαιριού, να φέρει ο πατέρας

απ’ την πηγή φρέσκο νερό, πρώτος να δροσιστώ

να νοίξει το παράθυρο να μπεί λίγος αέρας

ψάχνω να βρώ λόγια καλά να πω ευχαριστώ.

 

Σε μια κουβέρτα νοσταλγώ, διά χειρός μητέρας,

στα βότσαλα ανάσκελα τ' αστέρια να μετρώ.

Νεράιδες και φαντάσματα να διώχνει ο πατέρας,

του μέλλοντα ονείρατα ώσπου να κοιμηθώ.

 

Αν ξημερώσει και είμαι εκεί, ξέρεις ψαρά, προσπέρνα

κάνε ευχή, πέφτει ψηλά αστέρινο στολίδι

δώσε κρασί, τα ψάρια σου, στους φίλους μας και κέρνα

εγώ πάντα σας έλειπα και τώρα, πάω ταξίδι.

  Μιχάλης Ζυγορονίκος
"ΜΟΥΣΑφίρης καρδιάς"