Ο Παττακός σπάει τη... σιωπή του!!!

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, 
Ιστορικού Ερευνητή

«Η ΜΑΧΗ» είχε δημοσιεύει  το πέμπτο μέρος της ιστορικής συνέντευξης-ντοκουμέντο, του κορυφαίου κινηματία πρωταγωνιστή Αξιωματικού της 21ης Απριλίου, 1967, του Ταξίαρχου τότε Στυλιανού Παττακού, ο οποίος μιλά για όλα όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή, χωρίς φόβο και με θάρρος στον ιστορικό ερευνητή, Νίκο Γ. Θεοδώρου. 

Στο έβδομο μέρος, ο Στ. Παττακός μιλάει για τους καλλιτέχνες της εποχής και το πώς ξαφνικά με την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος έγιναν όλοι αντιχουντικοί. Επίσης αναφέρετε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, και πως αυτά ανέτρεψαν, όπως δηλώνει, όλους τους σχεδιασμούς και μας οδήγησε στην Κυπριακή τραγωδία. Ο Στ. Παττακός είναι σήμερα 101 χρόνων και από το 1974, η μεταπολίτευση αρνείται να του παράσχει σύνταξη αλλά ούτε και υγειονομική περίθαλψη. 

-Με τους ανθρώπους της Τέχνης, τους ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, το στρατιωτικό καθεστώς τι σχέση είχε; Τι στάση κρατήσατε κ. Παττακέ; Αρκετοί ηθοποιοί και τραγουδιστές μετά το 1974 δηλώνουν αντιστασιακοί και πολέμιοι της “Χούντας”. Ποιοι συμμετείχαν στην πρώτη εορταστική επέτειο-εκδήλωση της 21ης Απριλίου; Τα έχετε ζήσει, τα ξέρετε και ως αντιπρόεδρος που ήσασταν γνωρίζετε πάρα πολλά.
Α, πολύ ωραία ερώτησις. Ουδείς μας αντιστάθηκε, ουδείς μας επολέμησε όταν ήμασταν στην εξουσία. Ε, μετά το 1974 ας λένε ότι θέλουνε. Την αλήθεια σας λέγω όπως κάνω πάντα. Εκεί που όλοι ήταν με την Επανάσταση, στις 24 Ιουλίου 1974, γίνανε όλοι αντιστασιακοί και αντιχουντικοί! Οι ηθοποιοί ήτο στο πλευρό μας. Η μακαριστή Αλίκη Βουγιουκλάκη αρκετές φορές διασκέδαζε εις τα κέντρα διασκεδάσεως με τον αρχηγό της ΚΥΠ Ρουφογάλη μετά της συζύγου αυτού Ντέλας. Παρών ήτο και ο Δημήτριος Ιωαννίδης, με τον οποίον η Αλίκη είχε φιλικές σχέσεις. Η αείμνηστη Αλίκη κατά την διάρκεια της κατοχής είχε μείνει ορφανή από πατέρα. Οι κομμουνιστές τον εδολοφόνησαν Χριστούγεννα του 1943 και βρήκε φρικτό θάνατο. Τον εβασάνισαν πριν πεθάνει. Ήτο Νομάρχης εις την Πελοπόννησον και εθνικόφρων. Η Βίκυ Μοσχολιού μας αγαπούσε πολύ και είχε συγγένεια με τον Ιωάννη Λαδά. Ήτο κουμπάροι. Κάθε χρόνο τραγουδούσε τον ύμνο της 21ης Απριλίου, τώρα λένε ότι δεν το τραγουδούσε. Πόσο μικρόψυχοι είναι! Ουδέποτε το έκρυψε και μετά το 1975 μας επισκεπτότανε και στη φυλακή. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, που τον παρουσιάζουνε σήμερα ότι είναι κομμουνιστής, ήτο φίλος του Γεωργίου Παπαδοπούλου και στην πρώτη επέτειο της 21ης Απριλίου το 1968 συμμετείχε ενεργά στις εκδηλώσεις. Ουδείς τους επίεσε να έρθουν με το ζόρι. Συμμετείχαν επειδή το θέλανε.

-Να σταθώ στον αξέχαστο Γρηγόρη Μπιθικώτση. Είναι αλήθεια ότι τραγουδούσε τα τραγούδια της 21ης Απριλίου; Και αληθεύει το γεγονός ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είχε διαφωνίσει με τον Μπιθικώτση και είχε πικραθεί μαζί του;

Θα σας πω. Εδώ παιδί μου λένε ότι η Σοφία Βέμπο υπήρξε κομμουνίστρια, θα τους γλύτωνε από το βούρκο και τα ψεύδη της «μεταπολιτεύσεως» ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης; Έχουνε διαστρεβλώσει τα πάντα μετά το 1974. Ψέμα, ψέμα, ψέμα, ψέμα, ε πόσο ψέμα, φτάνει ποια! Η Σοφία Βέμπο η οποία εθαύμαζε τον Ιωάννη Μεταξά, λένε τώρα ότι υπήρξε κομμουνίστρια! Λοιπόν, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ναι, είναι αλήθεια αυτό που λέτε, ότι είχε πικραθεί ο Μίκης μαζί του, τραγουδούσε τον ύμνο της Επαναστάσεως και σε κάθε εκδήλωση της 21ης Απριλίου τραγουδούσε όλα τα τραγούδια. Ο Μπιθικώτσης τραγουδούσε σε ρυθμό εμβατηρίου το παρακάτω τραγούδι που έγινε ο ημιεπίσημος ύμνος της Επαναστάσεως μας. Το τραγούδι είναι, «Μέσα στ Απρίλη τη γιορτή, το μέλλον χτίζει η νιότη, αγκαλιασμένη, δυνατή, μ’ εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο τον στρατιώτη. Τραγούδι αγάπης αντηχεί, γελούν όλα τα χείλη και σμίγουν μέσα στην ψυχή, του Εικοσιένα η εποχή κι η Εικοσιμιά του Απρίλη. Μες στις καρδιές μπαίνει ζεστή του Απριλιού η λιακάδα και έχουν στα στήθια τους κλεισθεί θρησκεία, οικογένεια και πάνω απ όλα Ελλάδα». Αυτό παιδί μου τραγουδούσε ο λεβέντης Γρηγόρης Μπιθικώτσης και ο θαυμαστής του Μεταξά και της 4ης Αυγούστου τότε, Μίκης Θεοδωράκης και σήμερα υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας, του έστειλε ένα γράμμα, το οποίο έπεσε στα χέρια τα δικά μας, σας το παραδίδω και παρακαλώ πολύ να το δημοσιεύσετε. Το γράμμα χρονολογείται από τον Ιούλιο του 1967 και έγραφε τα εξής. Μίκης προς Γρηγόρη, «Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα «Δειλινά» τον ‘’Ύμνο της Επαναστάσεως’’. Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθησε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μη γκρεμίζεις με μια κλωτσιά αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στο βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλλήκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα θα πρέπει να ξέρεις ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας. Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ’ ακούσεις για τελευταία φορά. Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά. Πάρα πολύ αργά. Υπογραφή Μίκης Θεοδωράκης, Αθήναι, Ιούλιος 1967». 
Αυτά έγραψε λοιπόν ο Μίκης προς τον Γρηγόρη. Θέλετε να σας πω τι έγινε; Ο λεβέντης Γρηγόρης Μπιθικώτσης, δεν έκατσε σπίτι του, ούτε έκανε τον άρρωστο, ούτε πήγε στο εξωτερικό να συναντήσει την Μελίνα, η οποία κατηγορούσε την Ελλάδα στους ξένους, έγραψε τον Μίκη Θεοδωράκη στα παλιά του τα παπούτσια και τραγούδησε κανονικά και λεβέντικα τον ύμνο της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου! Αυτός ήταν ο Γρηγόρης, ένας ΛΕΒΕΝΤΗΣ, μπράβο του. Ο Μίκης μικρός ήτο στην ΕΟΝ του Μεταξά και έγραψε και το ποίημα, «έχω πίστη στο χριστούλη σεβασμό στο βασιλιά, σα μεγάλο πατερούλη αγαπώ το Μεταξά»! μετά πήγε στο εγκληματικό ΕΑΜ, μετά στην ΕΔΑ, το 1974 είπε το Καραμανλής ή τανκς και το 1990 πήγε στη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη. Τους γύρισε όλους δηλαδή. Ναι, σπουδαίος μουσικός, αλλά και … σπουδαίος πολιτικός γυρολόγος!

-Ο Γιώργος Νταλάρας τι στάση κράτησε; Ήτο εναντίον της 21ης Απριλίου;
Θα σας πω σιγά-σιγά, έχετε υπομονή. Ο Θανάσης Βέγγος συμμετείχε και αυτός στις εορταστικές εκδηλώσεις. Ο Γιάννης Βογιατζής ο ηθοποίος, το ίδιο. Ο τραγουδιστής Γιάννης Βογιατζής μας αγαπούσε πάρα πολύ. Ακόμα και τώρα το λέει, που είσαι Παπαδόπουλε. Ο λεβέντης ο Κώστας Πρέκας ο οποίος γύρισε και τις υπέροχες πολεμικές ταινίες, επειδή ήτο υπέρ της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, κυνηγήθηκε πολύ απ’ το 1974 και μετά. Να πάτε να τους βρείτε να σας πούνε την αλήθεια. Λάμπρος Κωνσταντάρας, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Μάρω Κοντού, η Αρώνη, η Λυβικού, ο Βουτσάς, Ζωή Λάσκαρη, Δήμητρα Σερεμέτη, Παντελής Ζερβός, Νικήτας Πλατής, ο Φέρμας, ο αξεπέραστος Γιώργος Οικονομίδης και άλλοι ηθοποιοί και τραγουδιστές ήτο με την Επανάσταση. Τότε κάνανε λεφτά όλοι τους. Ο Κωνσταντάρας πολέμησε στην Αλβανία το 1940, ο δε Παπαγιαννόπουλος ήτο αξιωματικός του Εθνικού Στρατού κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου και πολεμούσε σκληρά τους συμμορίτες κομμουνιστές στο Γράμμο και στο Βίτσι. Όποτε με έβλεπε μου έλεγε, επιτέλους βάλατε μια τάξη και βρήκαμε την ησυχία μας, μας εσώσατε από το χάος, την αναρχία και τους κομμουνιστάς. Ο Πάριος, ο Βοσκόπουλος, ο Πουλόπουλος, όλοι τότε γίνανε μεγάλα ονόματα. Ο αδελφικός φίλος του Παπαδόπουλου ο Γιώργος Ζαμπέτας μας αγαπούσε πολύ και τραγουδούσε πάντα τον ύμνο της 21ης Απριλίου και έλεγε και το τραγούδι, κυρά Γιώργαινα ο Γιώργος σου που πάει. Όλοι ήταν μαζί μας. Με την ‘’μεταπολίτευση΄΄ ήρθε και το ψέμα. Και τώρα ας μιλήσουμε για τον Νταλάρα που με ρωτήσατε ενωρίτερα. Ο Γιωργάκης μας. Όταν ήμασταν στην εξουσία ουδέποτε έκαμε μίαν δήλωση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Το 1970 με 1971 κάπου στην Αθήνα, στο μουσικό κέντρο Στορ ή Στορκ αν ενθυμούμαι καλώς, τραγουδούσε με κορυφαία στελέχη της Επαναστάσεως τραγούδια υπέρ του στρατού και εθνικά εμβατήρια. Αυτή είναι η αλήθεια παιδί μου, αν έχει το θάρρος και την εντιμότητα ας με διαψεύσει. Γίνανε όλοι αντιστασιακοί μετά… θάνατον της χούντας!
-Στο Πολυτεχνείο τι ακριβώς έγινε, ποιοι το οργάνωσαν; Ήτο ένα καλοστημένο σχέδιο των ξένων; Το οργάνωσαν μετά από πολυετή μελέτη και προγραμματισμό κάποιοι Έλληνες οι οποίοι δεν έβλεπαν με καλό μάτι την πολιτικοποίηση του Παπαδόπουλου και δεν ήθελαν να πάει η χώρα προς εκλογές; Τι γνωρίζετε για όλα αυτά;
Όλα είχανε πάρει το δρόμο τους και η αποστολή της 21ης Απριλίου είχε τελειώσει. Οδηγούμασταν προς εκλογές τέλη του 1973 ή το αργότερον Φεβρουάριον του 1974. Τι θέλανε λοιπόν και κάνανε το Πολυτεχνείο; Γιατί δεν αφήσανε να γίνουν οι εκλογές; Το Πολυτεχνείο ανέτρεψε όλους τους σχεδιασμούς και μας οδήγησε στην Κυπριακή τραγωδία. Διαφορετική θα ήτο η εξέλιξις των γεγονότων και δεν θα είχε χαθεί η μισή Κύπρος αν οι φοιτηταί δεν έκαναν την ‘’ηρωική εξέγερση’’ για να διώξουν την Χούνταν. Η Χούντα όμως είχε φύγει σχεδόν δύο μήνας πριν. Φωνάζανε ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Όλα αυτά τα είχανε. Ο κόσμος τότε δεν πεινούσε και όλοι τους είχανε δουλειές, άρα υπήρχεν και ψωμί. Παιδεία υπήρχε και μάλιστα δωρεάν. Τώρα όσο για την ελευθερία, οι σωστοί οικογενειάρχες δεν είχαν να φοβηθούνε τίποτα. Είχαμε απαγορεύσει να τα σπάνε, να κλέβουνε, να σκοτώνουνε, να βιάζουνε, να καίνε την Αθήνα και να κάνουνε αναρχικές πράξεις. Κάντε εσείς οι νεότεροι μια σύγκριση με το σήμερα και κρίνετε. Το 1976 όταν ήμουν φυλακή, ήκουσα την Μαρία Δαμανάκη να λέει ότι το Πολυτεχνείο έγινε όλως τυχαίως και τα υπόλοιπα που λένε είναι όλα παραμύθια. Να πάτε να την βρείτε εις τα Ευρώπας να σας πει την αλήθειαν. Εγώ το μόνο που ξέρω να σας πω, είναι ότι, με πήρε τηλέφωνο ο πατέρας της Δαμανάκη, ο οποίος ήτο ένας αγνός Έλληνας που επολέμησε εναντίον των κομμουνιστών στο Συμμοριτοπόλεμο και με πήρε τηλέφωνο τον Φεβρουάριο του 1973 που είχαμε και τότε επεισόδια και με παρακάλεσε να μην υποστεί ταλαιπωρία η κόρη του. Η Δαμανάκη ούτε χαστούκι έφαγε το 1973 ούτε αυτή και ουδείς άλλος φοιτητής ταλαιπωρήθηκε στο Πολυτεχνείο. Στο Πολυτεχνείο λοιπόν, μπήκανε μόνοι τους και κλειδαμπαρωθήκανε, θεωρούμενον και ως άσυλον. Νεκροί δεν υπήρξαν, γι’ αυτό και μέχρι τώρα δεν έχει εμφανισθεί ούτε μία μάνα για να πάρει σύνταξη για το νεκρό παιδί της. Ο Δήμαρχος Δημήτρης Μπέης έλεγε ότι θα σκάψει με τις μπουλτόζες στο Βύρωνα και στην Καισαριανή για να βρει τις εκατοντάδες νεκρούς του Πολυτεχνείου που εσκότωσε η χούντα! Γελοιοποιήθηκε. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου υπάρχουν μόνο στη φαντασία αρρωστημένων μυαλών.