Προέχει η σωτηρία της χώρας‏

Πόνο και αγωνία προκαλεί η εν εξελίξει κατάσταση στη μητέρα πατρίδα.

Πόνο για την τραγική κατάσταση στην οποία μαθητευόμενοι μάγοι και επικίνδυνοι δημαγωγοί την έχουν φέρει.

Και αγωνία για το μέλλον, για το σήμερα, το αύριο, τις επόμενες μέρες, μήνες και χρόνια.

Αυτό που προέχει είναι να σωθεί η χώρα. Να σωθεί από το επαπειλούμενο πολιτικό και κοινωνικό χάος.

Είχα από παλιά θέσει το ερώτημα: ποιος είναι ο τελικός στόχος της κυβέρνησης. Κι αυτό γιατί ήταν δύσκολο να εξηγηθεί η λογική της προκλητικής διαπραγματευτικής στρατηγικής της.

Ομως, με την πάροδο του χρόνου, γινόταν όλο και πιο σαφής.

Και μπορεί να συνοψιστεί τώρα στο εξής:

Στόχος τους πάνω από όλα είναι να προστατευθεί το πολιτικό κεφάλαιο των «καλών» αριστερών.

Αν, λοιπόν, η τρόικα ενδώσει  στις απαιτήσεις τους καλώς.

Αν όχι, υπάρχει ζωή και εκτός ευρώ.

Και βέβαια η τρόικα λυγίζει, εδώ και εκεί, αλλά δεν εγκαταλείπει τις πάγιες θέσεις της, τους κανόνες και το καταστατικό της για καμιά χώρα και για χάρη κανενός.

Κι έτσι αντί ο κ. Τσίπρας να αναλάβει το βάρος των αποφάσεων -αυτός δεν είναι ο ρόλος του Πρωθυπουργού;- το μεταφέρει στον λαό.

Κι είναι άδικο, ανήθικο και ανεύθυνο να ζητείται από τον λαό να αποφανθεί για δύσκολα τεχνικά θέματα που ούτε καν γνωρίζει ακόμα.

Αυτό δεν είναι Δημοκρατία, όπως με τόση κατάχρηση χρησιμοποιείται.

Αυτό είναι εκμετάλλευση -και επομένως φθορά- της Δημοκρατίας. Θα ήταν πολύ πιο έντιμο και υπεύθυνο αν η κυβέρνηση διεξήγε δημοψήφισμα θέτοντας ευθέως το ερώτημα «δραχμή ή ευρώ;».

Τουλάχιστον αυτό θα συνέβαλε στο να αποσαφηνιστεί η κατάσταση μια για πάντα.

Και θα μπορούσε -σε αντίθεση με αυτό που κάνει τώρα- να το δικαιολογήσει άνετα.

Γιατί πράγματι το σχέδιο της τρόικας θα έχει σοβαρότατες, βραχυπρόθεσμα, αρνητικές επιπτώσεις στη χώρα.

Είναι ένα πρόγραμμα σχεδιασμένο για την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Γι’ αυτό και στόχος του είναι να καταστήσει ανταγωνιστική τη χώρα λαμβάνοντας επώδυνα μέτρα.

Ενώ η έξοδος από το ευρώ, θα μπορούσε, άνετα και με δόση αλήθειας, να υποστηριχθεί, ότι θα είχε μεν δριμύτατες συνέπειες για ένα χρονικό διάστημα, αλλά δεν υπάρχει κάπου στο τέλος η ελπίδα για φως.

Εδώ όμως που φτάσαμε προέχει η σωτηρία της χώρας.

Και για να σωθεί η χώρα απαιτείται να της παρασχεθεί μαζική βοήθεια. Ασχετα αν θα παραμείνει ή όχι στο ευρώ.

Θα χρειαστεί, Ευρώπη και Αμερική -δεν είναι καιρός να βγει στο προσκήνιο;- να πείσουν τον ελληνικό λαό και το έθνος ολόκληρο ότι αναγνωρίζουν τη δραματική θέση στην οποία περιήλθε η χώρα, εκτιμούν την Ιστορία και την προσφορά του, γνωρίζουν τη σπουδαιότητα της γεω-πολιτικής θέσης της χώρας και επιθυμούν διακαώς την παραμονή της Ελλάδας στις οικονομικές και στρατιωτικές συμμαχίες που ανήκει.

Επαναλαμβάνω, η Ελλάδα ολισθαίνει με αυξανόμενους ρυθμούς προς ασύλληπτες μέχρι πρόσφατα καταστάσεις.

Κινδυνεύει να γίνει αυτό που ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Lawrence Summers χαρακτήρισε failed state -αποτυχημένη χώρα- μια χώρα που δεν ελέγχει τα του οίκου της, με αμείλικτες επιπτώσεις για την ίδια και την ασφάλεια της Δύσης.

Για όνομα του Θεού, ας γίνει κάτι, στο λίγο χρονικό διάστημα που απομένει.
"Eθνικός Κήρυκας"