ΑΤΙΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ...... ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ

 

Έχουμε ξεχάσει εντελώς για ποιον λόγο ψηφίζουμε.
Να τον υπενθυμίσω: για να εφαρμόσει ο εκλεγείς το πρόγραμμά του.
Όχι για να το αναιρέσει την επόμενη των εκλογών. Όσοι ψήφισαν Τσίπρα σ' αυτές τις εκλογές δεν το έκαναν δίνοντάς του λευκή επιταγή, για να κυβερνάει ελέω Θεού.

Τον ψήφισαν για να:
α) διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους

β) σκίσει το μνημόνιο

γ) διώξει την Τρόικα (σήμερα ψηφίζουμε, αύριο φεύγουν)
δ) καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ

ε) πάει το αφορολόγητο στα 12000 ευρώ

στ) πάει τον κατώτατο στα 751 ευρώ
 
ζ) προσλάβει όλους τους απολυμένους στο δημόσιο

η) αφήσει τις συντάξεις ανέγγιχτες

θ) εφαρμόσει το ανθρωπιστικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης
 
ι) φέρει ανάπτυξη

Αυτές είναι οι 10 κύριες εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εξετάζω το αν μπορούν ή δεν μπορούν να εφαρμοστούν ούτε το αν καλώς ή κακώς πείστηκαν οι ψηφοφόροι. Με ενδιαφέρει μόνο το ότι αυτά υποσχέθηκε. Δεν τον υποχρέωσε κανένας να τα υποσχεθεί. Ο Τσίπρας και οι ανθρωποί του τα διάλεξαν, τα έκαναν σημαία και πήραν τις εκλογές.

Μπράβο παιδιά! Εφαρμόστε τα τώρα!

"Μα, δεν μπορούμε, δεν μας φτάνουν τα λεφτά, δεν τα είχαμε υπολογίσει σωστά, θα το δούμε σε βάθος τετραετίας, ξέρετε, λέγαμε και καμιά υπερβολή (σαν το ανέκδοτο με τον λαγό και το λιοντάρι)."

Όμως αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισαν επειδή ο ΕΝΦΙΑ της (κατά φαντασίαν της) αριστεράς είναι καλύτερος από τον ΕΝΦΙΑ της (κατά φαντασίαν της) δεξιάς. Ψήφισαν για

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ.
Συγνώμη, παλληκάρια, αλλά όταν από τα 10 προτάγματά σου, για τα οποία, επαναλαμβάνω, σε ψήφισε ο κόσμος, δεν εφαρμόζεις ούτε ένα, αυτό δεν λέγεται έντιμος συμβιβασμός.
Οποιαδήποτε παρέκκλιση από το προεκλογικό πρόγραμμα είναι ΑΤΙΜΙΑ.

Είναι εξαπάτηση του ψηφοφόρου.

Πόσω δε μάλλον η ΠΛΗΡΗΣ αναίρεση όλων των βασικών προεκλογικών σου εξαγγελιών. Οποιοσδήποτε συμβιβασμός είναι ΑΤΙΜΟΣ συμβιβασμός.

Δεν τα κατάφερες; Αναγνωρίζεις την αστοχία σου και παραιτείσαι, προκηρύσσοντας εκλογές, όπου ΟΛΑ τα κόμματα θα πρέπει να δεσμευθούν για το τι θα κάνουν μετά τις εκλογές και πότε θα το κάνουν. Διότι και το "βάθος τετραετίας" είναι άλλο ένα εφεύρημα των απατεώνων. Γιατί δεν το έλεγες προεκλογικά και έσκιζες τα ρούχα σου ότι θα το κάνεις την επαύριο των εκλογών; Aς έλεγες: «θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ σε βάθος τετραετίας» να δούμε ποιος θα σε ψήφιζε.

Η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος προϋποθέτει εξυγίανση του εκλογικού πλαισίου. Δεν αναφέρομαι εδώ στα εκλογικά συστήματα (μονοεδρικές ή πολυεδρικές περιφέρειες, απλή ή ενισχυμένη αναλογική κ.λπ.) γιατί αυτή είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα, αλλά στο πώς και πόσο δεσμεύεται ένα κόμμα σε σχέση με τις προεκλογικές του υποσχέσεις.

Η πρότασή μου είναι η εξής:

Συστήνεται Ανεξάρτητη Αρχή Εκλογών και Δημοψηφισμάτων από διαπρεπείς νομικούς και οικονομολόγους η οποία εποπτεύει την σχετική διαδικασία. Κάθε κόμμα για να πάρει μέρος στις εκλογές οφείλει να καταθέσει εγγράφως στην επιτροπή τις προτάσεις του: συγκεκριμένες, κοστολογημένες και με χρονοδιάγραμμα εφαρμογής για τις 10 κύριες θέσεις του, όποιες εκείνο επιλέξει.

Για παράδειγμα, πρόταση "θα φορολογήσουμε τον πλούτο" δεν περνάει. Θα πρέπει να πεις τι ορίζεις ως πλούτο. Το εισόδημα; Την περιουσία; Κινητή; Ακίνητη; Συνδυασμό τους; Και θα πρέπει να ορίσεις με ποιον συντελεστή θα φορολογήσεις τι. Διότι το γενικό και αόριστο "να πληρώσουν οι πλούσιοι" είναι για να φαντασιώνονται τα πλήθη πως "λεφτά υπάρχουν" και αρκεί η "πολιτική βούληση" των καινούργιων "να τα τσακώσουν", πράγμα που δεν έκαναν οι παλιοί λόγω. διαπλοκής. Έτσι, ό,τι και να υποσχεθεί ο λαοπλάνος δεν είναι υποχρεωμένος να το αποδείξει με αριθμούς. Αν όμως υποχρεωθεί να πει "πλούσιο θεωρούμε όποιον έχει ετήσιο εισόδημα πάνω από Χ ευρώ και ακίνητη περιουσία πάνω από Ψ, είναι εύκολο να βρεθεί πόσοι είναι αυτοί, βάσει τουλάχιστον των προηγούμενων δηλώσεών τους. Αν πει ότι σ' αυτούς ο φορολογικός συντελεστής θα είναι ο Ζ, είναι εύκολο να βρεθεί και πόσα έσοδα θα εισπράξει το κράτος - την πρώτη χρονιά, διότι την δεύτερη όσοι μπορούν να φύγουν θα φύγουν στο εξωτερικό. Αλλά εν πάση περιπτώσει θα καταλήξεις σε ένα ποσό φόρων.

Φτάνουν;

Αυτή θα είναι η πρώτη αποστολή της Ανεξάρτητης Αρχής: να υποχρεώνει όλα τα κόμματα, μικρά & μεγάλα, επί ποινή αποκλεισμού τους, να καταθέτουν συγκεκριμένες προτάσεις κι όχι συνθήματα ή ευχές.

Η δεύτερη αποστολή θα είναι ακόμα πιο σημαντική: η Αρχή θα εξακριβώνει αν ο νικητής των εκλογών εφαρμόζει τις προεκλογικές του εξαγγελίες συγκρίνοντας τον προεκλογικό πίνακα των 10 σημείων με τις μετεκλογικές αποφάσεις. Αν το κόμμα αθετήσει 4 από αυτές ή περισσότερες, χωρίς κάποιο σημαντικό έκτακτο συμβάν που να δικαιολογεί την αθέτηση (πόλεμος, θεομηνία), η Αρχή παραπέμπει στον εισαγγελέα τον Πρόεδρο και το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος με την κατηγορία της πολιτικής απάτης (ναι, πρέπει να ποινικοποιηθεί επιτέλους η πολιτική απάτη) και προκηρύσσει νέες εκλογές, χρεώνοντας το κόστος τους στο υπαίτιο κόμμα και, σε περίπτωση που τα οικονομικά του δεν επαρκούν, στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, τα οποία δεσμεύονται με την προσωπική τους περιουσία (ναι, πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των κομμάτων).

Αν ίσχυε αυτό το πλαίσιο, τι λέτε, θα υποσχόταν με την ίδια άνεση ο καθένας τα πάντα; Θα έλεγε ο Γιωργάκης "λεφτά υπάρχουν";

Θα παραμύθιαζε τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ο Σαμαράς με τα Ζάππεια;

Θα τολμούσε να ξεστομίσει ο Τσίπρας τις ιστορικές ατάκες για τα νταούλια και τις αγορές, για το σκίσιμο του μνημονίου ή για την αύξηση των μισθών με έναν νόμο κι ένα άρθρο;

Είναι αστείο να αποφασίσεις για το ποιος εργολάβος θα σου χτίσει μια αποθήκη μετά από συγκρίσεις προσφορών, τιμών, χρονοδιαγραμμάτων, αλλά το ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα να το αποφασίζεις με κριτήρια του τύπου "τα λέει ωραία" "είναι νέος και άφθαρτος" "αρέσει στις γυναίκες" "είναι κουλ και άνετος".

Πολιτική σημαίνει διαχείριση. Κι η διαχείριση είναι επιστήμη που χρειάζεται μετρήσεις, προϋπολογισμούς, χρονοδιαγράμματα και φυσικά, δεσμεύσεις. Αν δεν το καταλάβουμε θα πηγαίνουμε από απάτη σε απάτη κι από τον έναν άτιμο συμβιβασμό στον άλλον.