Πρέπει να μάθουμε να ζούμε σαν τους... ακανθόχοιρους

Ο μύθος του ακανθόχοιρου

 

Ήταν ο πιο κρύος χειμώνας. Πολλά ζώα πέθαιναν εξ αιτίας του ψύχους. 

Οι ακανθόχοιροι, αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση, αποφάσισαν να μαζευτούν σε ομάδες για να ζεσταίνονται. Έτσι κατάφεραν να προστατευτούν, αλλά τα αγκάθια του καθένα τραυμάτιζαν αυτούς που ήταν πιο κοντά του. 

Μετά από λίγο καιρό, αποφάσισαν να απομακρυνθούν το ένα απ τ άλλο και άρχισαν να πεθαίνουν, μόνα και ξεπαγιασμένα. Έτσι αυτά έπρεπε ν διαλέξουν: είτε να αποδεχθούν τα αγκάθια των συντρόφων τους ή να εξαφανιστούν απ τη γη. 

Σοφά, αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω και να είναι μαζί. Έμαθαν να ζουν με τα λίγα τραύματα που δημιουργούνταν απ την κοντινή σχέση με τους συντρόφους τους για να έχουν την ζεστασιά που έδιναν οι άλλοι. Μ αυτό τον τρόπο σώθηκαν.

Η καλλίτερη σχέση δεν είναι εκείνη που φέρνει κοντά τέλειους ανθρώπους, αλλά όταν ο καθένας μαθαίνει να ζει με τους άλλους που δεν είναι τέλειοι και μπορεί να θαυμάζει τις ιδιαιτερότητες του καθένα.

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας :

​
​

​Ας μάθουμε να ζούμε απλά τη ζωή μας και με τα αγκάθια των άλλων. ​

.

Violetta