Τουρίστες αναζητούν την Ακρόπολη στη... Ρώμη!

Ακόμα και η Όντρεϊ Χέπμπορν, η οποία στην ταινία «Διακοπές στη Ρώμη» ως πριγκίπισσα Άννα έκανε την επανάστασή της, τριγυρίζοντας στη Ρώμη με τη βέσπα του Γκρέγκορι Πεκ, ήξερε ότι στην αιώνια πόλη δε θα συναντούσε πουθενά τον Παρθενώνα.

Αντιθέτως, οι τουρίστες από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα φτάνουν στην ιταλική πρωτεύουσα και με χάρτη υπό μάλης και απαραίτητη φωτογραφική μηχανή αναζητούν με αγωνία να θαυμάσουν από κοντά την Ακρόπολη.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η ιταλική Ομοσπονδία Ξενοδόχων Ρώμης Federalberghi, σύμφωνα με την οποία ολοένα περισσότεροι τουρίστες ταξιδεύουν μέχρι τη Ρώμη και μόλις φτάσουν μπροστά από τον Ναό του Κρόνου, πιστεύουν ότι βρίσκονται μπροστά στον Παρθενώνα.
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της έκθεσης «Albergatore Day», ανησυχούν τους Ιταλούς ξενοδόχους οι οποίοι όπως δηλώνουν συναντούν τουριστικό κοινό που δεν έχει επαφή ούτε με την ιστορία της Ιταλίας ούτε με τις παραδόσεις της.
«Μόνο το 2% ξέρουν τι είναι η καρμπονάρα» διαμαρτύρονται οι επαγγελματίες.
Γι' αυτό το σκοπό μάλιστα διεξάγονται μαθήματα προσέγγισης των Βραζιλιάνων, Ρώσων, Κινέζων επισκεπτών. «Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτούς τους ταξιδιώτες. Μερικοί έχουν ιδιαίτερες ανάγκες, άλλοι δεν γνωρίζουν απαραίτητα την ιστορίας μας, ενώ πολλοί ψάχνουν στην Ρώμη τον Παρθενώνα ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα» δήλωσε ο αντιπρόεδρος των Νέων Ξενοδόχων της Federalberghi, Αλεσάντρο Τζουκόνι.
Μεταξύ των συμβουλών που δόθηκαν είναι και οι εξής: «οι Βραζιλιάνοι προτιμούν μεγάλα δωμάτια», «οι Ινδοί δεν περιφρονούν τη σωματική επαφή, αρκεί να μην ξεπεράσει το επίπεδο της χειραψίας», «οι Ρώσοι προτιμούν αλμυρό και ζεστό πρωινό», «οι Κινέζοι δε συμπαθούν ιδιαίτερα την ιταλική εγκαρδιότητα».
Όπως εξήγησε ο Τζουκόνι, «οι επισκέπτες από την Ινδία, έχουν ανάγκη από μπαχαρικά στο μενού τους, οι Ρώσοι επιθυμούν κάποιον που να μιλά τη γλώσσα τους, οι Βραζιλιάνοι φοβούνται να πάνε στο ιστορικό κέντρο γιατί νομίζουν πως είναι επικίνδυνο. Σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς μιλούν λιγότερο, δεν πλησιάζουν αυθόρμητα στη ρεσεψιόν και αντιμετωπίζονται καλύτερα με την παγκόσμια γλώσσα του χαμόγελου».