ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο...Πύραυλος !

Άνκαι πολλές  Ιστορίες του Ηρόδοτου, μοιάζουν με ανέκδοτα αστεία, εντούτοις πρέπει να σας πω ότι, όλες ή σχεδόν όλες, είναι πραγματικές. Θέλω πάντα να είναι εξαίρεση στον κανόνα, όπου οι φανταστικές και πλασματικές ιστορίες έχουν μοναδικό σκοπό την πρόκληση γέλιου και ευχάριστης διάθεσης.

Πραγματική είναι και η σημερινή Ιστορία του Ηρόδοτου που τη θυμάμαι κάθε φορά και γελώ, φέρνοντας στη θύμησή μου αυτόν που μου την αφηγήθηκε σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης στους πρόποδες του Ταϋγέτου, θείο της γυναίκας μου !

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, όταν περπατούσαμε στα στενά, πέτρινα σοκάκια, στις  ανηφορικές γειτονιές της γενέτειρας του θείου, όταν στην μια άκρη του χωριού, σ’ ένα χωράφι γεμάτο με δένδρα ελιάς, το στίβαγμα των ξύλων σε μυτερή κώνικη μορφή και το μαύρο γύρω τοπίο δεν σου άφηναν πολλά περιθώρια να ρωτήσεις τι γινόταν εκεί, αφού ήταν φανερό πως ένα παραδοσιακό καρβουνιάρικο βρισκόταν σε πλήρη άνθηση και τα παρακείμενα στιβαγμένα σακιά με τα κάρβουνα, επιβεβαίωναν τις πρώτες σκέψεις μου.

Λειτουργούσε λοιπόν, μια... βιομηχανία κάρβουνου και ο ιδιοκτήτης της ήταν ένας γέρος που ξεπρόβαλε μαύρος κι άραχνος από τους σωρούς ! ‘’Είναι ο ...πύραυλος’’, μου εξήγησε ο θείος, που πριν προλάβω να ρωτήσω  γιατί λεγόταν... πύραυλος, ο γέρος που μαύρισε τόσο, εκτός από το κάρβουνο και  από τον ήλιο τον καυτό της Μάνης, μέσα σ’ αυτό το χαρακτηριστικό σκληρό, μα όμορφο τοπίο, στην Πελλοπόνησο, γυμνός από την μέση και πάνω, και είχε μια ασαφή και απροσδιόριστη ηλικία, σκεπασμένη κι αυτή κάτω από την άχνη και την σκόνη του άνθρακα, μας χαιρέτησε ! ‘’ Παναγιώτης είναι το όνομά του, συνέχισε ο θείος, μα εδώ και κάποια χρόνια, όλοι τον ξέρουνε σαν ...πύραυλο ! ‘’

 Τα τελευταία χρόνια, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης, της αλλαγής του τρόπου διασκέδασης και των εθίμων, τα καφενεία πλέον έχουν μετεξελιχθεί σε ...μπαράκια και η νεολαία των χωριών δεν πίνει καφεδάκι, αλλά ...σκοτς ον δη ροκς !  Ένα βράδυ, μερικοί ...τρελοί νεαροί , κατάφεραν να παρασύρουν σε... τρέλες τον γέροντα, που στα ογδονταπέντε του, πρέπει να ήπιε τόσο ποτό όσο δεν ήπιε σε όλη του την ζωή...!

 Η συνέχεια δόθηκε σε ένα καμπαρέ της Καλαμάτας, όπου όλοι μαζί παρέα νεαροί και ο γέροντας,  βρέθηκαν να διασκεδάζουν με τις ... καλλιτέχνιδες του κέντρου στουπί στο ποτό και σκνίπα στο μεθύσι, για τα ...περαιτέρω ! Ο σαματάς και η φασαρία δεν άργησαν να γίνουν, αφού ο ...ασυγκράτητος γέρος ήθελε και πράγματα ακατάλληλα για πολύ ενήλικες !

Έγιναν μαλλιά κουβάρια αρτίστες, νεαροί και γέρος και κοντά στα ξημερώματα η αστυνομία έκανε ...ντού ! Συνέλαβαν και τους  νεαρούς και τον γέρο, που με τις καλλιτέχνιδες παρέα βρέθηκαν στο ...κρατητήριο για το αυτόφωρο ! Σαν από Ελληνική ταινία βγαλμένο το σενάριο, με πολλά ευτράπελα και με κύριο πρωταγωνιστή τον γέρο-Παναγιώτη !

Στο δικαστήριο μαζεύτηκε πολύς κόσμος, που περίεργος περίμενε την ακροαματική διαδικασία, που μέσα σε χαβαλέ και γέλιο από όλους, έκανε τον πρόεδρο του δικαστηρίου να παρατηρήσει ...’’Σαν δεν ντρέπεσαι, γέρος άνθρωπος, τι γύρευες σε καμπαρέ... ’’, απευθυνόμενος στον καρβουνιάρη, που μάλλον δεν είχε καταλάβει που βρισκότανε !

‘’ Γέρος άνθρωπος, τι ζητούσες με τους νεαρούς , στην ηλικία σου έπρεπε να μην βγαίνεις από τις εκκλησίες και όχι να ξεροσταλιάζεις με τις αρτίστες ! ’’

Έγινε ...Τούρκος ο γέροντας ! Ασυγκράτητος, αφού τον πρόσβαλε ο δικαστής, φώναξε ολοκκόκκινος  ...’’ Όλα κι όλα κύριε δικαστά ! Μπορεί να είμαι γέρος από την μέση κι επάνω, αλλά από την μέση και κάτω είμαι ...πύραυλος ! ’’

Δεν έχει σημασία η απόφαση του δικαστηρίου ! Ο ...πύραυλος έμεινε στην ιστορία, ξεχάστηκε το πραγματικό του όνομα, γι αυτό στη μνήμη αυτού του ανθρώπου, που δεν είναι πλέον στη ζωή, που έχασε την σύντροφό του νωρίς και ζούσε μονάχος του στο Σταυροπήγιον Αβίας φτιάχνοντας κάρβουνα, αφιερώνεται η σημερινή Ιστορία του Ηρόδοτου. Σαν ένα μνημόσυνο σε κάποιον, που ως πρωταγωνιστής ενός  ευτράπελου περιστατικού, χαρίζει αν μη τι άλλο,  χαμόγελο μέσα στην δύσκολη εποχή που περνούμε !

Ηρόδοτος Χρυσάνθου

Λεμεσός / 25.06.2011

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα "νέο Άστρο"