ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ-ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

Το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας…

…συνένοχο στο φόνο δεν θα μ’ έχετε

(Δυο στίχοι αφιερωμένοι στο οικόπεδο Παπαχαραλάμπους)

Από τον Ιανουάριο του 2010 ο κ. Μπουλές ευχαριστεί «..την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου που συμπεριέλαβε και τον Δήμο Ναυπακτίας, την πόλη της Ναυπάκτου… και η χρηματοδότηση θα γίνει από το πράσινο ταμείο…» μίλησε για «χρήματα που δεν επιβαρύνουν τον Δήμο ούτε κατά 1,00 ευρώ…» και όλα αυτά για το πολύπαθο οικόπεδο Παπαχαραλάμπους που είναι δεσμευμένο για πλατεία από το 1937.

Με περισσή επιμέλεια απέκρυψε ότι τα χρήματα προέρχονται από τις νομιμοποιήσεις ημιυπαίθριων χώρων και πληρώνονται από συμπολίτες μας και εκ του νόμου, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ, αποδίδονται στους δήμους στους οποίους βρίσκεται το ακίνητο που νομιμοποιήθηκε. Το ποσό που δικαιούμαστε ως δήμος είναι κοντά στο 1,5 εκ. ευρώ και δεν είναι γνωστό το ακριβές ποσό, γιατί ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία νομιμοποίησης των ημιυπαίθριων Ως άλλος χατζηαβάτης ευχαρίστησε τους πολυχρονεμένους πασάδες που απέδωσαν στο δήμο Ναυπακτίας τα δικά του χρήματα!!! (Ας αναρωτηθούμε ποιο γραμμάτιο προσπαθεί να ξοφλήσει με αυτό τον τρόπο ο «ανεξάρτητος» κ. Μπουλές). Δικαιολογήθηκε δε για το ότι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια το δημοτικό συμβούλιο επειδή δήθεν η διαδικασία ήταν επείγουσα. Τόσο επείγουσα που οκτώ μήνες μετά, ακόμη τα χρήματα παραμένουν αέρας κοπανιστός.

Όταν το θέμα ήρθε στο δημοτικό συμβούλιο μετά από αίτημά μου, δεν είπε κουβέντα για την ταμπακέρα, υπερασπίστηκε μόνο την κ. Καλτσά. Ενώ το ερώτημα που τέθηκε στην τοποθέτησή μου είναι το αν θα δώσουμε 1 εκ. ευρώ για μια πλατεία που μπορεί να διαμορφωθεί σε τέτοια με 50 έως 100 χιλιάδες ευρώ. Επέμεινε ότι τα χρήματα είναι «δωράκι» του Υπουργείου στην Ναύπακτο και μόνο όταν του διάβασα το άρθρο του νόμου που υποχρεωτικά στέλνει τα χρήματα στον δήμο που καταβάλλεται το πρόστιμο, προτίμησε την σιωπή στο δημοτικό συμβούλιο και αμόλησε το «τσοπανόσκυλό» του, στην τοπική εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ – ΜΠΟΥΛΕ, να διαστρεβλώσει με κάθε τρόπο την αλήθεια, αντιγράφοντας την «δημοσιογραφία» της Αυριανής.

Αποτέλεσμα όλων αυτών:

Τα δικά μας χρήματα που προορίζονται για αγορά και αξιοποίηση ελεύθερων χώρων, δεσμεύονται όλα σχεδόν για την αγορά ενός και μοναδικού οικοπέδου, από κοινωφελές ίδρυμα. Όλη η υπόλοιπη πόλη και οι τοπικές κοινότητες θα περιμένουν στο «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι».

Ο δήμαρχος μιας πόλης συμφωνεί ως αντιπρόεδρος κοινωφελούς ιδρύματος, στον αποχαρακτηρισμό ενός οικοπέδου δεσμευμένου ως πλατεία ενώ έχει «ορκιστεί» να προστατεύει τα συμφέροντα του δήμου και των δημοτών. Να θυμίσουμε εδώ ότι στο πενταμελές συμβούλιο του ιδρύματος συμμετέχουν ο εκάστοτε δεσπότης, ως πρόεδρος, ο εκάστοτε δήμαρχος ως αντιπρόεδρος και τρεις ακόμη συμπολίτες μας (ο πρόεδρος του Εμπορικού συλλόγου, ο διευθυντής του 1^ου Λυκείου και ο διευθυντής της Εθνικής τράπεζας).

Η βούληση του δωρητή της πόλης Δ. Παπαχαραλάμπους παραβιάζεται κατάφωρα. Ο ίδιος στην δεκαετία του 60 δωρίζει το οικόπεδο - πλατεία στο ίδρυμα, αφού δεν διανοήθηκε ποτέ να αντιδράσει στον χαρακτηρισμό του ως πλατεία, από το 1937. Και πώς να το κάνει  άλλωστε, αφού σε αυτόν χρωστάμε το Παπαχαραλάμπειο στάδιο, την Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη, την Παπαχαραλάμπειο Φιλαρμονική, την Παπαχαραλάμπειο αίθουσα κ.α. Ο μόνος που θεωρεί ότι ο Δ. Παπαχαραλάμπους θα απαιτούσε από τους συνδημότες του να πληρώσουν 1 εκ. ευρώ, για να αγοραστεί η πλατεία, και δεν ντρέπεται να το γράφει, είναι ο γνωστός ρέκτης της δημοσιογραφίας και της αλήθειας κ. Π. Τσούμας. Όταν ξανάρθει, περαστικός από την Ναύπακτο, για να γράψει τις εξ αποκαλύψεως αλήθειές του, τον καλώ να πάμε μαζί να διαβάσουμε το τετράστιχο στο άγαλμα του Παπαχαραλάμπους. Κι επειδή πιθανολογώ ότι έχει πιο σοβαρά ραντεβού, ας το μάθει τώρα.

« Για σε πατρίδα μόχθησα

σκληρά μακριά στα ξένα

κι όσα με ιδρώτα απόκτησα

τα χάρισα σε σένα»

Ας τελειώσω, επαναλαμβάνοντας για μια ακόμη φορά την μοναδική λύση που προάγει το δημόσιο συμφέρον, δημιουργώντας ελεύθερους χώρους σε μια πόλη που ασφυκτιά από την έλλειψή τους και σέβεται και τιμά απολύτως αυτούς που στο παρελθόν την ευεργέτησαν.

Το οικόπεδο Παπαχαραλάμπους παραμένει στην ιδιοκτησία του κοινωφελούς ιδρύματος χωρίς να αποζημιωθεί στην αγοραία του αξία. Με χρήματα του δήμου διαμορφώνεται σε πλατεία. Το οίκημα που υπάρχει στην πλατεία ανακαινίζεται και με αναβαθμισμένη αξία, ως το μοναδικό οίκημα στην πλατεία, χρησιμοποιείται με όποιο τρόπο κρίνει καλύτερο το δ.σ. του ιδρύματος. Όλα αυτά αφού το δ.σ. του ιδρύματος πάρει την αυτονόητη απόφαση να σταματήσει την διαδικασία αποχαρακτηρισμού της πλατείας, σεβόμενο την βούληση του Δ. Παπαχαραλάμπους. Το δημοτικό συμβούλιο αφού καταγράψει όλους τους ελεύθερους χώρους που μπορεί να αξιοποιηθούν και να αναδειχθούν, αποφασίζει τις προτεραιότητές του και υποβάλλει νέα πρόταση για το που θα χρησιμοποιηθούν τα χρήματα που δικαιούμαστε από την νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων. Όλα τα υπόλοιπα είναι υπολογισμοί που δεν παίρνουν υπ’ όψη τους τις ανάγκες της κοινωνίας, ούτε την βούληση του Δ. Παπαχαραλάμπους. Από την άλλη μεριά η δημοσιογραφική στήριξη από την τοπική «Αυριανή», με ποταμό ψευδολογιών, του αποχαρακτηρισμού της πλατείας και της πλούσιας αποζημίωσης ενός κοινωφελούς ιδρύματος από τον φτωχό δήμο Ναυπακτίας, είναι κατανοητή από εμένα προσωπικά και δεν με εκπλήσσει. Την λύση δεν θα την αναζητήσω στα δικαστήρια αλλά στην δημιουργία αντισωμάτων στην τοπική κοινωνία. Όλα τα μικρόβια κάποτε βρίσκουν τον «μάστορά» τους. Στο κάτω – κάτω της γραφής ο κ. Τσούμας ελάχιστο κακό μπορεί να κάνει στην αλήθεια. Ευτυχώς είναι μικρός ο τόπος μας και όλοι είμαστε γνωστοί.