Θα μας πουν και…. (Άρθρο)

Θα μας πουν και….

Άκουσα με προσοχή τη συνέντευξη που έδωσε ο Πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες, αμέσως μετά την Σύσκεψη κορυφής και ομολογώ ότι με… συγκίνησε! Ήταν τόσο «πιστικός» και…. αισιόδοξος, που αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να σιχτιρίσω απλά τον εαυτό μου, για τα «τόσα δεινά» που έφερα, εγώ ο απλός πολίτης, στη χώρα και στους απογόνους μου ή να ζητήσω συγνώμη από αυτούς ή κάνω… «χαρακίρι»!

Ευτυχώς όμως ο  Πρωθυπουργός μας, επικεφαλής Κυβερνητικού κλιμακίου (έτσι λεγόταν πάντοτε και το ξέρουν καλά όσοι «εκάστοτε συμβουλάτορες» συμμετείχαν σε τέτοια… «κοπιαστικά» ταξίδια), με πρόφθασε μεταδίδοντάς μου την ελπίδα και την «αισιοδοξία», δηλώνοντας ότι και ο ίδιος «ελπίζει και αισιοδοξεί» πως και το «νέο δάνειο» θα πάρουμε (για να πληρώσουμε κάποια δόση του παλιού) και οι «εταίροι» μας είναι «ευχαριστημένοι» από τα «μέτρα» που έχουν ληφθεί (δεν το κρύβω πως αγωνιούσα μπας και δεν τους…. ικανοποιήσω) και οι… Τράπεζες θα πάρουν λεφτά και σύντομα (αόριστα) θα έρθει η… ανάκαμψη και θα γίνει (όπως επέμενε ο ίδιος πως πρέπει να γίνει) Ανάπτυξη (αόριστα που, πως, πότε) που σημαίνει (όπως τόνισε, διευκρίνισε και επανέλαβε… ευτυχώς), «θέσεις εργασίας»!.... Και μιλούσε σοβαρά, χωρίς να αναφερθεί σε λαϊκές ρήσεις, κατά το…: «Ζήσε Μαύρε μου, να φας τον Μάη… τριφύλλι…»!

Δεν λέω, αισιόδοξο, στα λόγια, το μήνυμα του Πρωθυπουργού! Γιατί αν το κρίνουμε από την όψη του προσώπου του;…  Θα αρχίσουμε να παιανίζουμε το: «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά…» και ας περιμένουμε την Επέτειο του… ΟΧΙ!..

Τέλος πάντων, αυτή είναι η εντύπωση που έδωσε σε μένα και…. δε θέλω να επηρεάσω… κανένα!..

Ούτε θέλω να του θυμίσω το πετρέλαιο θέρμανσης ή την τιμή της βενζίνης ή τα νεότερα (των πρώην νέων) οικονομικά μέτρα, ή τα χαράτσια ή τους νεότερους (των πρώην νέων) φόρους με την… «αναδιάρθρωση» των συντελεστών φορολόγησης, ή τις «έκτακτες εισφορές» από τους «άφραγκους» και τους ανέργους για την οικονομική ενίσχυση των…. «ανέργων»!

Επίσης, ποτέ δεν θα το έκανα, να θυμίσω στους εργαζόμενους, το πόσο «κατρακύλησε» ο μισθός ή το μεροκάματό τους ή στους συνταξιούχους η σύνταξή τους, τα τελευταία δύο – τρία χρόνια!..  (Εξάλλου δεν χρειάζεται… Το θυμούνται μόνοι τους όταν πάνε… ταμείο»!!

Βέβαια, ούτε τους παλαιούς και τους καθημερινά αυξανόμενους άνεργους, θέλω να… «τσιγκλήσω»!..  Τους αφήνω στην «δακρύβρεχτη» αισιοδοξία του Πρωθυπουργού και την «δικαιολογημένη» των … «συν αυτώ»!

Κανέναν δεν θέλω να επηρεάσω!.. Κανέναν!.. Όσο και αν επιμείνει κάποιος Αναγνώστης, κρίνω τις αμοιβές των υπουργών, των βουλευτών, των συμβούλων τους ή των διαφόρων Προέδρων (και είναι πάρα πολλοί)!.. Δεν το επιτρέπει η αγωγή μου να τους ζητήσω να μας… μοιάσουνε! (Εξάλλου το λέει και μια άλλη ρήση: «Φτωχέ μου βόηθα με, να μην σου… μοιάσω»)!..

Όσοι με διαβάζετε, θα πρέπει να ξέρετε τις θέσεις μου για τις «περιβόητες» πολλές (λένε πως θα γίνουν) διώξεις και μερικές (λένε πως έγιναν) φυλακίσεις  «πρώην Κυβερνητικών Αξιωματούχων» για σκάνδαλα, μίζες, δωροδοκίες κλπ. Και… Φοβάμαι!..  Το ξαναλέω: Φοβάμαι μήπως αυτοί οι «φυλακισμένοι» και οι «διωκόμενοι», κατορθώσουν (που θα το κατορθώσουν) να βγουν «λάδι», μιας και «Κόρακας, κοράκου μάτι…. δεν βγάζει» και μας ζητήσουν, αύριο, αποζημιώσεις για την «ταλαιπωρία που υπέστησαν». Μήπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτές τις αποζημιώσεις, ποιός θα τις πληρώσει;.. 

                Όμως, υπάρχει και κάποιος, που θέλω να συγχαρώ και να… επηρεάσω! Να συγχαρώ τον Γιάννη Μηλιώκα που τραγούδησε το προφητικό τραγούδι που έλεγε: «Θα δεις που στο τέλος θα μας πουν και…. χαζούς»!...  Αλλά και να τον επηρεάσω να τροποποιήσει λίγο τους στίχους του σε:

« Τώρα μας λένε και μα..κες, μας λένε και… χαζούς»!...

Μιχάλης  Ζυγορονίκος (νέο Άστρο)

Ο Καίσαρας πρέπει – ή – θέλει να πεθάνει;

Πολιτισμικοί Ορίζοντες

Με την Έπη Παπανικολάου

Ο Καίσαρας πρέπει – ή – θέλει να πεθάνει;

«Από τότε που ανακάλυψα την Τέχνη,

το Κελί μου έγινε Φυλακή …»

«Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει»

των αδελφών Ταβιάνι.

Όταν πήγαινα Σχολείο, σε κάθε Εθνική Γιορτή, καθώς και στο τέλος της Σχολικής περιόδου μα και τα Χριστούγεννα, κάναμε παραστάσεις. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα τότε, τηρούσαν μια απλή Παιδαγωγική Αρχή ότι ο Μαθητής, ενσωματούμενος μέσα σ’ ένα θεατρικό ρόλο και συνεργαζόμενος με τους άλλους Μαθητές και τους Δασκάλους του για την επίτευξη μιας παράστασης, διδασκόνταν Ιστορία, Ήθος, αποκτούσε κοινωνικότητα, συνειδητοποιούσε τα ταλέντα του και τις δυνατότητές του, μέσα από την Τέχνη. Η «καλύτερή» μας λοιπόν, οι πρόβες, οι ετοιμασίες, η ανεύρεση στολών και ρούχων, γιορτή ήτανε, στα Σχολειά. Διπλή γιορτή για μένα γιατί   παρακολουθούσα και στο Σχολείο της Σεπτής Μάννας, της Κυρά Κούλας της Δασκάλας τις παραστάσεις όταν δεν συνέπιπταν με των δικών μου Σχολειών. Η Κυρά Κούλα, Σκηνοθέτης, Παραγωγός, Σκηνογράφος, Ενδυματολόγος, ηλεκτρολόγος, λατρεμένη από τους Μαθητές της, μεταμόρφωνε την μικρή αυλίτσα του Σχολείου της σ’ ένα υπέροχο θέατρο. Σαφώς, οι Μαθητές όλης της Ελλάδας, βγαίναμε αλλιώς μετά από τις Παραστάσεις αυτές. Με μια ανάταση ψυχής. Η Μπουμπουλίνα και ο Κολοκοτρώνης, η Πριγκίπισσα και ο Ιππότης, η Παναγιά, ο Ιωσήφ και ο Χριστούλης, Ε! Κάτι είχαμε αλλάξει την Επόμενη Μέρα.

Αυτά σταμάτησαν κάποτε, δεν ξέρω γιατί, όμως αυτό το συγκλονιστικό, αριστουργηματικό, βαθειά Πολιτικό Έργο των Ταβιάνι, «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει», μου τα θύμισε. Γυρισμένο σε Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας, με Ηθοποιούς, τους βαρυποινίτες Κρατουμένους (Ληστεία – Φόνος – Ναρκωτικά), το έργο συμφιλιώνει τον Σαίξπηρ με τον Μπρέχτ, τον Μάρξ με τον Φρόϋδ και την Μοντεσόρι και αλλάζει τις ζωές των Κρατουμένων – «ηθοποιών», μέσα από την σταδιακή συνειδητοποίησή τους, αναβιώνει την άποψη του εκπαιδευτικού Συστήματος των παιδικών μου χρόνων, σήμερα, σε μια εποχή κατακρήμνισης Αξιών και προβληματίζει.

Ο Ιούλιος Καίσαρας του Σαίξπηρ είναι μια τραγική φυσιογνωμία, φυλακισμένη στην υπέρτατη εξουσία που του έδωσε ο Λαός, επιβραβεύοντας την μεγαλοφυϊα του, φυλακισμένος στα γηρατειά του και στον αυταρχισμό του θώκου του, ξέρει ότι έχει μεταβληθεί σε δικτάτορα, ξέρει ότι θα καταργήσει την Δημοκρατία, δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, δεν μπορεί να παραιτηθεί από την ροή των γεγονότων, είναι Αυτός – που – είναι πιά, αγνοεί τις προειδοποιήσεις για την επικείμενη δολοφονία του, ξέρει τους συνωμότες και αφήνεται να σφαχτεί από τους πρώην Συντρόφους του και από τον αγαπημένο του Βρούτο. Η Δημοκρατία, όμως, καταλύεται και χωρίς αυτόν. Ξέρουμε την αλληλοσφαγή και το τραγικό τέλος των Συνωμοτών, την επικράτηση του Οκταβιανού και την θεσμοθέτηση της Απόλυτης Μοναρχίας, που οδήγησε, μαζί με τα κοινωνικο απελευθερωτικά Κινήματα της Εποχής (επανάσταση των Δούλων – Σπάρτακος, εμφάνιση του μεγαλύτερου θρησκευτικού Κινήματος – Ιησούς Χριστός, Παύλος, επαναστάσεις υπόδουλων Λαών – Νορμανδοί, Κέλτες, Γαλάτες κλπ) στην διάλυση της Ρωμαϊκής ή Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Βρούτος λοιπόν, άδικα πρόδωσε τον Μέντορά του και άδικα πέθανε;

Ο Καίσαρας έπρεπε – ή – ήθελε να πεθάνει;

Έξοχα ερωτήματα και το 1919 δημιουργήθηκε στην Γερμανία, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης που συχνά – πυκνά συζητιέται στις μέρες μας.

Ο Γερμανικός Λαός στέναζε κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης (Crisis) και του ελέγχου της Συνθήκης των Βερσαλλιών, που του είχαν επιβληθεί σαν τιμωρία για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στον οποίο είχε οδηγήσει την Ευρώπη με την αποτυχημένη πολιτική του ο Κάιζερ, ο Βασιλιάς του. Η Απόλυτη Μοναρχία καταργήθηκε στην Γερμανία με την παραίτηση του Κάιζερ και στις 31 Ιουλίου 1919 ψηφίστηκε το Σύνταγμα της νεοσύστατης Δημοκρατίας, στην Βαϊμάρη. Δημοκρατία, με πολλά προβλήματα, ευάλωτη έσωθεν και έξωθεν, με Κοινοβούλιο το Ράιχσταγκ και Πρόεδρο Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία αυτή κράτησε κουτσά-στραβά δεκαπέντε χρόνια, έδωσε δυστυχώς τη δυνατότητα στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα να ανέλθει και στις 27 Φεβρουαρίου του 1933, το κτήριο του Ράϊχσταγκ κάηκε από εμπρησμό, πράξη που χρησιμοποίησε ο Χίτλερ, για να πείσει τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου Πάουλ Φον Χίντενμπουργκ, να διαλύσει τα Κόμματα και μετά από περίεργες «δημοκρατικές» διαδικασίες, ο, ως άνω, πήρε όλες τις εξουσίες στα χέρια του, με τις γνωστές συνέπειες. Το Ράϊχσταγκ καταργήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1934. Ύστερα; Η Δημοκρατία απόθανε, οι Δημοκράτες Γερμανοί εστάλησαν στο κατακαίνουργιο στρατόπεδο Νταχάου, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές ή απλά Αρνητές, Καλλιτέχνες, Γιατροί, Δικηγόροι, πλούσιοι Εβραίοι κατ’ αρχάς, Λογοτέχνες, όσοι τολμούσαν να πούνε ΟΧΙ, όσοι θεωρούσαν δικαίωμά τους, την Δημοκρατία, την Ανθρωπιά, όσοι αρνούνταν να περικόψουν το Δικαίωμα να είναι Άνθρωποι.

Δημοκρατία ίσον Ανθρωπιά. Η Δημοκρατία είναι Ανθρωποκεντρική έννοια και Πολιτειακή Περιουσία. Η Οικονομική Κρίση (CRISIS) μπορεί να σου περικόπτει τεμάχια από το ψωμί σου και το ψωμί των Παιδιών σου. Καμιά Οικονομική Κρίση (CRISIS), όμως, δεν έχει δικαίωμα να σου περικόπτει την Δημοκρατία Σου. Γιατί μετά; Μετά τι; Μετά … Αχ.

Ο Καίσαρας έπρεπε – ή – ήθελε να πεθάνει;

Πολί-τικοί – Συνεί-δησή, φωνάζαμε έξω από το Κτήριο της Βουλής των Ελλήνων, νεαρούδια τότε, όλη η Αθήνα ήταν κάτω, εκεί – γύρω, Πολιτικοί – Συνείδηση, ήταν δικό μου το σύνθημα, άρεσε, κατάλυση της Δικτατορίας και καλά και εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, το ωραιότερο δώρο του 20ού Αιώνα στους Έλληνες, Μον Μπλανκ το στυλό, μαύρο χρώμα, που υπέγραψε το πρώτο Σύνταγμα της Ελεύθερης Δημοκρατικής Ελλάδας ο τότε Πρωθυπουργός (ο Γέρος Καραμανλής – για την Ιστορία), μαύρο Μον Μπλανκ και εκλογές, συγκεντρώσεις, Δημοψήφισμα, συγκεντρώσεις, τραγούδια γι’ αυτήν την Δημοκρατία που τώρα, κινδυνεύει από ασύλληπτο κίνδυνο, γιατί η «Δημοκρατική» συνείδηση των Ελλήνων, στα επόμενα χρόνια, διαπαιδαγωγήθηκε και διαμορφώθηκε με την αναμονή της Περικοπής της.

Ο Καίσαρας θέλει – ή – πρέπει να πεθάνει;

Ο Αυταρχισμός της Εξουσίας, η κόλλα που κολλάει το παντελόνι ή την φούστα στην καρέκλα – θρόνο – θώκο, έχει την ίδια μυρωδιά σήψης σε όλους τους Αιώνες. Η Ιστορία ανακυκλώνεται γιατί οι Άνθρωποι, παρ’ όλους τους Αγώνες, παρ’ όλο που η αγραμματοσύνη έχει μειωθεί διεθνώς, οι Άνθρωποι εξακολουθούν να δίνουν δύναμη απεριόριστη σε Ανθρώπους, που δεν πρέπει. Και οι Άνθρωποι που δεν πρέπει εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την Δύναμη, που τους δίνεται για να γεμίζουν τα δικά τους  κενά και να ικανοποιούν τις δικές τους Ανάγκες. Όποιες κι αν είναι. Η Εξουσία φθείρει. Η Γνώση είναι η μόνη Αντίσταση. Η Γνώση και η Συνειδητοποίηση του τι σημαίνει Δημοκρατία και Ανθρωπιά.

Ο Καίσαρας έπρεπε – ή – ήθελε να πεθάνει;

ΠΗΓΗ:  Εφημερίδα "νέο Άστρο"

Η “αξιοκρατική στελέχωση” των.... οργανισμών

Του Χάρη Τσιόκα

Η ανακοίνωση από την κυβέρνηση Σαμαρά των ονομάτων που θα στελεχώσουν το Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ανέδειξε μια σειρά από σχόλια. Αφορούσαν το ερώτημα αν ήταν ‘’αξιοκρατική στελέχωση’’;
Πρόκειται για μια εύκολη ‘’επικοινωνιακή’’ προσέγγιση που αποσιωπά το μείζον και αυτό σχετίζεται με την αποστολή των φορέων, σε σχέση με την ανάπτυξη, την κοινωνική προσφορά και την βιωσιμότητα τους.
Τι αφορά λοιπόν αυτή η στελέχωση;
v Την άνευ όρων εκποίηση; Την στρατηγική συνεργασία; Για τι είδους εξυγίανση ενδιαφέρεται;
v Το ποιο σημαντικό όμως είναι για πια αποστολή γίνεται η ‘’στελέχωση’’;
- Αφορά στρατηγικούς τομείς της ανάπτυξης όπως είναι η ενέργεια, οι μεταφορές, η άμυνα, οι επικοινωνίες, οι υποδομές κτλ;
- Πρόκειται για δραστηριότητες που σχετίζονται με τα δημόσια αγαθά της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής προστασίας-ασφάλισης, της ύδρευσης κτλ;
- Είναι φορείς Leader που ενισχύουν τον ανταγωνισμό και αποτρέπουν τις ολιγοπωλιακές ή μονοπωλιακές καταστάσεις κτλ;
Τα προηγούμενα θέτουν το θέμα αν τα κόμματα που στηρίζουν την συγκεκριμένη κυβέρνηση ‘’ειδικού σκοπού’’ συμπίπτουν ως προς τις οικονομικές και αναπτυξιακές επιδιώξεις για το μέλλον των φορέων.
Για παράδειγμα ποιους βοηθά η μόνιμη κατάργηση των αργιών στα εμπορικά καταστήματα. Συμφωνούν τα κόμματα με το μονοπώλιο που δημιουργείται στις αερομεταφορές;
Άλλο παράδειγμα η ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Η σημερινή Διοίκηση τα τελευταία 2 χρόνια με το νόμο Ρέππα έκανε την εταιρεία από ζημιογόνο κερδοφόρο χωρίς απολύσεις!! Και έδωσε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί στο τομέα της διαμεταφοράς με στρατηγικές συνεργασίες. Το κάνει ήδη. Τι εξυπηρετεί η αλλαγή προσώπων; Υποκρύπτει άνευ όρων εκποίηση; Η διαμεταφορά είναι ή όχι αναπτυξιακό εργαλείο;
Είναι εμφανές ότι η κρίση για τις δυνάμεις του κερδοσκοπικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου γίνεται άλλοθι για ανακατανομή μεριδίων αγοράς υπέρ των λίγων. Και αυτό όχι μόνο φέρνει σε αντιπαράθεση την προοδευτική με την συντηρητική πολιτική αλλά και τον τύπο συμμετοχής των κομμάτων σε μια ‘’ειδική κυβέρνηση’’.
Η έννοια της ‘’αξιοκρατίας’’ δεν σχετίζεται μόνο με τα τυπικά προσόντα.
Ερωτήματα γεννούν και οι ‘’στελεχώσεις’’ κορυφαίων οργανισμών της Θεσσαλονίκης.
Η ΕΥΑΘ για παράδειγμα, το νερό ως δημόσιο αγαθό πρέπει να ‘’εμπορευματοποιηθεί’’; Παρόμοια ερωτήματα τίθενται και για την λεγόμενη εξυγίανση της Δ.Ε.Θ. ως εργαλείου ανάπτυξης. Η της λαχαναγοράς σε σχέση με το κόστος παραγωγής και τη διακίνηση.
Προφανώς λοιπόν οι ‘’αντιδράσεις’’ όταν περιορίζονται μόνο στα πρόσωπα και όχι στις επιδιώξεις είναι ‘’υποκριτικές’’ ή ‘’βολικές’’.
Και τα κόμματα που δίνουν σταθερότητα στον ‘’ειδικό σκοπό’’ αυτής της κυβέρνησης, δεν πρέπει να χαθούν στο ‘’δένδρο’’ της διαχείρισης, αλλά να ασχοληθούν με το ‘’δάσος’’ των εναλλακτικών πολιτικών εξόδου από τη κρίση με ανάπτυξη και δικαιοσύνη.
*Ο Χάρης Τσιόκας στις εκλογές Μαΐου – Ιουνίου εκλέχτηκε πρώτος σε ψήφους στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ της Θεσσαλονίκης.

Θα τα καταφέρουμε;...

“Θα τα καταφέρουν οι Έλληνες στον πιο δύσκολο χειμώνα”;

Οι Αμερικανοί αναρωτιούνται: “Θα τα καταφέρουν οι Έλληνες στον πιο δύσκολο χειμώνα, από οικονομικής απόψεως, των τελευταίων ετών”; Η έγκριτη εφημερίδα των ΗΠΑ, Wall Street Journal, σε σημερινό της ρεπορτάζ, αποτυπώνει την τραγική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.
«Ακόμη και η δεμένη ελληνική οικογένεια- ένας θεσμός που έχει βοηθήσει τον πληθυσμό να απορροφήσει την κατάρρευση στην αγορά εργασίας- τελεί υπό πίεση καθώς λιγοστεύει το εισόδημα του νοικοκυριού» γράφει το ρεπορτάζ.
«Πολλές οικογένειες γλιστρούν προς τα κάτω στην οικονομική σκάλα που οι γονείς και οι παππούδες τους σκαρφάλωσαν, συχνά κάνοντας τις οικογένειες εξαρτώμενες από τις συρρικνούμενες συντάξεις των τελευταίων. Οι ήδη άπορες οικογένειες πέφτουν εντελώς από τη «σκάλα», στα χέρια των υπερφορτωμένων φιλανθρωπικών οργανώσεων. Σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων, μόνο 3,7 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δουλειές, ενώ πριν από τέσσερα χρόνια ήταν 4,6 εκατομμύρια. Η οικονομική δραστηριότητα έχει συρρικνωθεί πάνω από 20% μέσα σε αυτό το διάστημα» λέει η WSJ.
«Η ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας να αντέξει ένα ακόμη μεγάλο οικονομικό χτύπημα αυτό τον χειμώνα, θα συντηρήσει ή θα ακυρώσει την προσπάθεια της κυβέρνησης να εφαρμόσει το σκληρό πρόγραμμα διάσωσης και την προσπάθεια της Ευρώπης να τιθασεύσει την κρίση» γράφει μεταξύ άλλων η εφημερίδα, επισημαίνοντας ότι στην καρδιά της Αθήνας υπάρχουν παντού τα σημάδια ότι «η ελληνική κοινωνία ζει με τα αποθέματά της». Οι οικονομίες και οι αντοχές λιγοστεύουν ολοένα για τις οικογένειες, τις επιχειρήσεις και τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς.
«Μας έκαναν να φοβόμαστε το μέλλον», «κανείς δεν μιλά και δεν γελά πλέον στο Μετρό. Είναι σα νεκροταφείο» λένε δυο από τους Έλληνες που μίλησαν στη Wall Street Journal.

3ο Κοινωνικό Παζάρι από το Ε.Κ.- Ν.Δ.

Το Ε.Κ.Ν.Δ. και η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας-Παράρτημα Ναυπακτίας & Δωρίδας διοργάνωσαν με επιτυχία σε συνεργασία με το Δήμο Δωρίδας το 3^ο Κοινωνικό Παζάρι την Πέμπτη 13/12 και την Παρασκευή 14/12/2012.

            Το 3^ο Κοινωνικό Παζάρι επισκέφθηκαν πάνω από 600 συμπολίτες μας, προτιμώντας για τις αγορές τους τοπικά προϊόντα ενισχύοντας έμπρακτα την τοπική οικονομία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετοί παραγωγοί δώρισαν ποσότητες τροφίμων για την πρωτοβουλία του Ε.Κ.Ν.Δ.  προκειμένου να διατεθούν σε άνεργες οικογένειες.

            Κατά τη διάρκεια του 3^ου Κοινωνικό Παζάρι  διατέθηκαν τα εξής τοπικά προϊόντα: τυριά, ρύζι, κρασί, μέλι, αρτοσκευάσματα, ζυμαρικά, μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού, απορρυπαντικά, χαρτικά.  

           

            Επίσης, κατά τη διάρκεια του διημέρου συγκεντρώθηκαν 110 κιλά χρησιμοποιημένο λάδι, το οποίο θα δοθεί για ανακύκλωση. Το Ε.Κ.Ν.Δ. και το Παράρτημα της Ε.Ε.Κ.Ε. θα παραδώσει την ποσότητα αυτή στην εταιρεία ανακύκλωσης για επεξεργασία. Ανταποδωτικά, η εταιρεία θα παρέχει υγρά καθαρισμού, τα οποία θα διανεμηθούν σε σχολεία.

            Διαρκής στόχος του Ε.Κ.Ν.Δ. είναι η οργάνωση δράσεων αλληλεγγύης και έμπρακτης στήριξης της τοπικής οικονομίας. Γιατί όλοι μας θέλουμε να ψωνίζουμε φθηνά και ταυτόχρονα να στηρίζουμε τον τόπο μας προς όφελος όλων.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΕΜΠΟΡΙΟ

            Τα τελευταία χρόνια το παραεμπόριο έχει εξελιχθεί σε μάστιγα για το νόμιμο εμπόριο κι έχει γίνει η βασική αιτία της υποβάθμισης της καθημερινότητάς μας, με τα υπόπτου προέλευσης και ποιότητας προϊόντα που διακινούνται.

            Στην εποχή της ελεύθερης αγοράς και του διαδικτύου, καλούμαστε εμείς οι καταναλωτές να παίξουμε τον πρωτεύοντα ρόλο. Το ζητούμενο είναι αν θέλουμε ή όχι το παραεμπόριο, γιατί χωρίς τη δική μας συμβολή, παραεμπόριο δεν θα υπάρξει.

           Πρέπει όλοι μας να πάρουμε σοβαρά το ρόλο μας ως καταναλωτές και να καταλάβουμε ότι με την εν γνώσει μας αγορά παράνομων και παραποιημένων προϊόντων :

Ø      διαπράττουμε ουσιαστικά το αδίκημα της κλεπταποδοχής,

Ø      ενθαρρύνουμε τη νοθεία,

Ø      συμβάλλουμε στην αύξηση της ανεργίας,

Ø      επιβραβεύουμε «εργοδότες» που απασχολούν ανασφάλιστο και χωρίς νόμιμη αμοιβή προσωπικό,

Ø      ενισχύουμε τον οικονομικό μαρασμό των νόμιμων επιχειρήσεων,

Ø      βοηθούμε στη φοροδιαφυγή και πληρώνουμε εμείς τα διαφυγόντα κέρδη,

Ø      παίζουμε με την υγεία και την ασφάλειά μας.

Στηρίζοντας το παράνομο εμπόριο, αφενός μεν αποδεικνύουμε την έλλειψη καταναλωτικής αγωγής και παιδείας από την πλευρά μας κι αφετέρου υπονομεύουμε τον υγιή ανταγωνισμό, ο οποίος συνδέεται αναπόσπαστα με το θέμα της προστασίας μας.

Γι’ αυτό λοιπόν προσοχή!

Προτιμάμε τις νόμιμες επιχειρήσεις για τις αγορές μας, όπου μπορούμε να διεκδικήσουμε, σε περίπτωση αδικίας, τα δικαιώματά μας ως καταναλωτές.

Στηρίζουμε την τοπική αγορά, γιατί με τον τρόπο αυτό βοηθούμε στη διατήρηση των θέσεων εργασίας και στηρίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σε μια περίοδο καταναλωτικής κρίσης, μας δίνεται η μοναδική ευκαιρία να ευαισθητοποιηθούμε και να πεισθούμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς προϊόντα παραποίησης κι απομίμησης.

Ας πούμε  όχι στο παραεμπόριο!

Η ΟΜΟΝΟΙΑ ΤΙς... ΤΡΙΤΩΣΕ!

Την τρίτη της νίκη στο πρωτάθλημα έκανε η Ομόνοια Ναυπάκτου κερδίζοντας στην Καλαμάτα τον τοπικό Ακρίτα στο tie break, μετά από δύο ώρες αγώνα. Με τη νίκη αυτή διατήρησε το αήττητό της, μία αγωνιστική πριν το μεγάλο ντέρμπι με τον Άργη.

Μπορεί να βρέθηκε πίσω στο σκορ με 6-5 στο ξεκίνημα της αναμέτρησης η Ομόνοια αλλά με καλά σερβίς του Παπαηλιόπουλου και πολύ καλό παιχνίδι πάνω στο φιλέ έκανε ένα σερί 0-6, πήρε προβάδισμα 6-11 το οποίο διεύρυνε γρήγορα σε 10-20 και παρά την αντίσταση που έδειξε η πολύ καλή ομάδα του Ακρίτα, πήρε τελικά το σετ με 21-25. Καλύτεροι οι καλαματιανοί στο δεύτερο σετ, προηγήθηκαν 10-6 και άνοιξαν σταδιακά τη διαφορά, με τους παίκτες του Γιώργου Μητρόπουλου να μη βρίσκουν λύσεις. Το σετ πήγε στον Ακρίτα με 25-15, που ισοφάρισε σε 1-1 σετ. Το καλό τους πρόσωπο έδειξαν οι Ναυπάκτιοι στο τρίτο σετ, όπου παίζοντας καλά σε άμυνα και επίθεση εγκλώβισαν τους αντιπάλους τους και το κατέκτησαν με 15-25. Όσο καλή ήταν η Ομόνοια στο τρίτο σετ τόσο κακή ήταν στο τέταρτο. Κάνοντας πολλά μαζεμένα λάθη βρέθηκε με το καλημέρα να χάνει 8-0, άργησε να μπει στο παιχνίδι, και όταν μπήκε δεν μπόρεσε παρά να μειώσει στο τελικό 25-15 που έστειλε το παιχνίδι στο τάι μπρέικ. Νωρίτερα στο 23-13 τραυματίστηκε ο πασαδόρος των γηπεδούχων Πράττης, που όμως τελικά κατάφερε και επέστρεψε στο τελευταίο και καθοριστικό σετ.

Στο τάι μπρέικ οι δύο ομάδες πήγαιναν πόντο πόντο ως το 3-3. Ο Φαφουτάκης κράτησε το σετ και ο Παύλου με τη βοήθεια και του Κόκκαλη βρήκαν ρυθμό στην επίθεση κάνοντας το σκορ 3-7. Οι φιλοξενούμενοι πήραν την περιστροφή με σαφές προβάδισμα 4-8 και παρότι ο Ακρίτας μείωσε σε 9-11, λίγο πριν το τέλος με τελειωμένες επιθέσεις από τον Παύλου, πήραν το σετ 11-15 και μαζί δύο βαθμούς ακόμα στο φετινό πρωτάθλημα, διατηρώντας το αήττητο.

Καλύτεροι από την Ομόνοια οι Τσούσης και Παύλου, με την ομάδα στο σύνολό της να αντιδρά σωστά σε καίρια σημεία του αγώνα, παίρνοντας πολύ μεγάλη βοήθεια από τον πάγκο. Από τον Ακρίτα διακρίθηκαν οι Χ. Μπελογιάννης και Πράττης.

Ακρίτας Καλαμάτας (Τσιριμπή): Κουτράκης, Πράττης, Κακούρος, Δικαιουλάκος, Μπελογιάννης Χ., Μπελογιάννης Γ., Μπελογιαννέας, Αγγελόπουλος, Ροβόλης, Αζεμάι.

Ομόνοια Ναυπάκτου (Γιώργος Μητρόπουλος): Κόγγος, Γραββάνης, Παύλου, Κόκκαλης Δ., Τσακανίκας, Κόκκαλης Θ., Μπέκος, Παπαηλιόπουλος, Μητρόπουλος, Φαφουτάκης, Σακκούλης, Τσούσης.

Το σημαντικότερο παιχνίδι για την Ομόνοια, ως το επόμενο, είναι το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου στο Παπαχαραλάμπειο Στάδιο, με αντίπαλο τον πρωτοπόρο Άργη Καλαμάτας στις 16.00 το απόγευμα. To παιχνίδι αυτό ίσως κρίνει την ομάδα που θα τερματίσει πρώτη στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος της Β’ κατηγορίας.