Ο
ΠΑΓΚΥΠΡΙΩΤΑΤΟΣ
Σαν σου κρατώ το χέρι...!
Ήταν σαν χθες, ένα
πρωΐ χαρούμενο Σαββάτου
ο ήλιος που
γεννιότανε, έπαιζε σαν παιδί,
πότε κρυβόταν κι
έβγαινε μες απ' τα σύννεφά του
κάνοντας μια
προσπάθεια, μικρό μου να σε δει...!
***
Ήταν σαν χθες, ένα
πρωΐ τ' Οκτώβρη στην Αθήνα,
που σ' είδα και
πλαντάξαμε στο κλάμα εσύ κι εγώ,
σαν παιχνιδάκι ψεύτικο
που βγήκε απ' την βιτρίνα,
και σαν μικρό
κοτόπουλο που βγήκε απ' τ' αυγό...!
***
Μαρία, μεγαλώσαμε, δες
τ' άσπρα μου μαλλιά,
το χέρι σου θα το
κρατώ για λίγα μέτρα μόνο,
ώσπου ν' αράξεις σαν
πουλί στη νέα σου φωλιά,
εκεί που τ'
ονειρεύτηκες, εις τον δικό σου θρόνο...!
***
Τέσσερα βήματα μπροστά
και άλλα τόσα πίσω,
θα 'ναι ο δρόμος
δύσκολος, σαν Γολγοθάς θα μοιάζει,
εκεί μπροστά στην
εκκλησιά Μαρία θα σ' αφήσω,
αλλά να ξέρεις πως
χαρά θα σβήσει το μαράζι!
Ο Παγκυπριώτατος
Αφιερωμένο με αγάπη στην κόρη μου (...έχουμε και αδυναμίες)!
Με χαιρετισμούς,
Ηρόδοτος Χρυσάνθου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου