Ευχή ή.... κατάρα;

O Ρετζέπ Ταγίπ Eρντογάν θα λογίζει τώρα τον εαυτό του ως έναν πολύ ευτυχή άνθρωπο.

Δεν είναι δα και μικρό κατόρθωμα η από τον λαό πανηγυρική εκλογή του ως Προέδρου της Τουρκίας!

Ετσι, μετά από αυτό και την δεκαετή παραμονή του στην πρωθυπουργία της χώρας του, έχει επικρατήσει κατά μη αμφισβητούμενο τρόπο στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας - το Σύνταγμα, είπε πρόσφατα στην «ΝΥΤ», δεν περιορίζει τις εξουσίες του Προέδρου.

Του ευχόμαστε καλή επιτυχία. Μια πολιτικά σταθερή, ήρεμη Τουρκία, είναι καλό όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για τους γείτονές της. Δεν γνωρίζω όμως αν έχει διαβάσει ή έχει ακούσει έστω για την θεά Υβρη, και τις επιπτώσεις που η επίδειξη αλαζονείας είχε και έχει στους ανθρώπους.

Αν ναι, θα πρέπει να ανησυχεί.

Μου φαίνεται ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι υγιής, ούτε για τον ίδιο ούτε για την χώρα του.

Ο άνθρωπος αλλάζει, χάνει τον εαυτό του από τη δύναμη, την δόξα τις κολακείες, κάνει μεγάλα λάθη μετά από τόσο χρόνια στην εξουσία. Και τα πληρώνει ακριβά κι αυτός και η χώρα του.

Ο Λόρενς Σάμερς (Lawrence Summers) έγραψε στη χθεσινή «Financial Times» ότι η δεύτερη θητεία των εκάστοτε Προέδρων στοίχισε στην Αμερική 40 χαμένα χρόνια.
Θα μου πείτε, να που ο Πούτιν το κάνει με επιτυχία.

Ναι, μόνο που διαφέρει ο τρόπος που το κάνει ο Πούτιν: Μόνο με την ουσιαστική, δηλαδή, κατάλυση της Δημοκρατίας.

Αν λοιπόν η εκλογή του Eρντογάν είναι ευχή ή κατάρα γι’ αυτόν, αλλά και για όλους μας, θα φανεί στο προσεχές διάστημα;