Ελλάδα και Ανατολική Μεσόγειος

Ελλάδα και Ανατολική Μεσόγειος

του Άρη Διαμαντόπουλου

Υποστρατήγου ε.α

Ψυχολόγου – Δρ Φιλοσοφίας

 

Αναμφισβήτητη είναι η στρατηγική αξία της Μεσογείου, όπως έχει ιστορικά αποδειχθεί, αλλά όπως και η σημερινή πραγματικότητα αναδεικνύει.

Ιδιαίτερη βαρύτητα παρουσιάζει η Ανατολική Μεσόγειος στον χώρο της οποίας δεσπόζουσα θέση κατέχει και η δική μας πατρίδα, η γεωγραφία της οποίας δεν έχει μόνο στρατηγικό και γεωπολιτικό, αλλά προσελκύει και σημαντικό γεωοικονομικό ενδιαφέρον.

Προς αυτή την κατεύθυνση η Κίνα άνοιξε τον δρόμο αξιοποιώντας το λιμάνι του Πειραιά ως διαμεταφορικό σταθμό προώθησης των εμπορικών της προϊόντων προς την Ευρώπη.

Αλλά αυτό μπορούν να επαναλάβουν και οι Χώρες της Βόρειας και Aνατολικής Ευρώπης, να χρησιμοποιήσουν τα λιμάνια, κυρίως της Βόρειας Ελλάδας, για προώθηση των προϊόντων τους προς τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Διότι ο Ελληνικός χώρος είναι το πλέον κατάλληλο σταυροδρόμι μεταξύ των ηπείρων Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής γι αυτούς τους σκοπούς, ιδιαίτερα σήμερα που οι τιμές του πετρελαίου είναι λίαν υψηλές και δεν συμφέρει ο θαλάσσιος περίπλους για τις χώρες της Βόρειας και Ανατολικής Ευρώπης.

Η Aνατολική Μεσόγειος αποκτά ακόμα μεγαλύτερο γεωοικονομικό ενδιαφέρον με τον εντοπισμό ικανών ποσοτήτων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και αερίου, τα οποία υπάρχουν σε αυτή και τα οποία, ιδιαίτερα από κάθε άλλον, έχει ανάγκη η Ευρώπη.

Τα κοιτάσματα αυτά έχουν βρεθεί εντός των Θαλασσίων Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (Α.Ο.Ζ.) Ισραήλ-Κύπρου και Ελλάδας, ένεκα των οποίων επιβάλλεται η συνεργασία των χωρών αυτών μεταξύ τους, αλλά να ενθαρρυνθούν οι προσπάθειες γι αυτόν τον σκοπό και από την Ευρώπη, διότι τις δικές της ανάγκες θα εξυπηρετούν αυτά τα προϊόντα.

«Αγκάθι» όμως σ’ αυτή την προσπάθεια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου –αλλά και του Αιγαίου- είναι η Τουρκία, η οποία έχει εγείρει αλαζονικές μεγάλης δύναμης απαιτήσεις σε βάρος της Ελλάδας  επί των θαλασσίων δικαιωμάτων της, τα οποία παρέχονται από τις Διεθνείς Συμβάσεις και τις οποίες η Τουρκία ούτε έχει υπογράψει, αλλά ούτε έχει αναγνωρίσει ότι ισχύουν καθόσον αφορά τη Χώρα μας, ενώ έχει κάνει χρήση αυτών στη Μαύρη Θάλασσα.

Όπως όμως κι αν έχουν οι άλλες καταστάσεις, προκύπτει άμεση ανάγκη, λόγω της οικονομικής κρίσης, με σοβαρό σχεδιασμό να διακηρυχθούν διεθνώς τα δικαιώματά μας στη θάλασσα, αφήνοντας τη λεπτομερή διευθέτηση των ορίων τους με τους γείτονές μας, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και σ’ ένα ρεαλιστικό πνεύμα απ’ όλες τις πλευρές.

Μπορεί ολόκληρη η Μεσόγειος να «φλέγεται» από συγκρούσεις και οικονομική κρίση, αλλά αυτά δεν συνεπάγονται και στην αποδυνάμωση της Ευρώπης, απεναντίας επιβάλλουν, χάριν του συνολικού δικού της συμφέροντος, την πολιτική και οικονομική ένωσή της καθιστώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο και τη Μεσόγειο “δική” της θάλασσα (επ’ αυτού προσφάτως κάτι αρχίζει να κινείται).

Επίσης, μέσα σ’ αυτή την κρίσιμη και ρευστή κατάσταση, η Ελλάδα αναγκαίον είναι να πορεύεται με μακρόπνοο σχέδιο, με βάση τη γεωοικονομική της θέση στην Ανατολική Μεσόγειο τ’ οποίο, μεταξύ άλλων, να περιλαμβάνει:

Τη μεθοδική και γρήγορη εκμετάλλευση των θαλασσίων κοιτασμάτων εντός των πλαισίων των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Την ανάπτυξη συνεργασιών (όπως αυτές που έχουν αρχίσει με την Τουρκία) και την καλλιέργεια φιλικών σχέσεων με όλες τις Χώρες της Μεσογείου, ανεξάρτητα από τ’ ανεπίλυτα προβλήματα που υπάρχουν ακόμα μεταξύ τους.

Ν’ αξιοποιήσει ακόμα περισσότερο τ’ αεροδρόμιά της και κυρίως τα λιμάνια της για τις τουριστικές και τις εμπορικές μεταφορές ιδιαίτερα μεταξύ των χωρών της Ευρώπης-Ρωσίας, Ασίας και Αφρικής.

Όλα αυτά κυρίως απαιτούν:

Πολιτική γαλήνη, σταθερότητα και εμμονή στους στόχους.

Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, για την ασφάλεια της Χώρας μας, αλλά και για την αισθητή παρουσία μας στην Ανατολική Μεσόγειο, για όσα συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν σ’ αυτήν.