Από την Παναγία Σουμελά μέχρι την Παναγία Κανακαριά στην κατεχόμενη Κύπρο.

Από την Παναγία Σουμελά μέχρι την Παναγία Κανακαριά στην κατεχόμενη Κύπρο

Είναι ομολογουμένως συγκλονιστικό το πόσο έχει επηρεάσει, επηρεάζει και θα συνεχίσει να το πράττει, τη ζωή στον Ορθόδοξο κόσμο η Παναγία, η Μητέρα όλων, εκεί που εν τέλει όλες και όλοι βρίσκουμε καταφύγιο. Για τα προβλήματα, τις θλίψεις και τις δοκιμασίες, για την εκπλήρωση του αιτήματός μας.
Στον Ελληνικό Ορθόδοξο σύμπαν ειδικότερα, η Παναγία μας αποτελεί, εκτός των παραπάνω, μία ιδιαίτερη Μορφή, που φροντίζει, προσέχει, νουθετεί, προστατεύει και κυρίως πράττει σε όλες τις στιγμές μας.

Τούτες τις ώρες όμως έρχεται στο μυαλό η αγάπη της Παναγίας μας, αλλά και το παράπονό της. Για τη σιωπή μας έναντι του εγκλήματος που συντελέστηκε και συντελείται εναντίον της σε πολλούς ναούς της. Εκεί που βρήκαν καταφύγιο και άσυλο, παρηγοριά και ελπίδα, εκατομμύρια χριστιανοί και Έλληνες, σ΄ Αυτήν που είναι η αρχή και το τέλος της ζωής, η πίστη, η αγάπη και η στήριξη.
Ήρθε στη σκέψη μας, η ύβρις και η σύληση, ο μαρασμός και η δολοφονία που έγινε και γίνεται στην Παναγία την Σουμελά και στις άλλες Παναγίες στον Πόντο, στις Παναγίες της Ιωνίας, της Θράκης και της Καππαδοκίας, στις Παναγίες της Βορείου Ηπείρου, μέχρι την Παναγία Κανακαριά στη Λιθράγκωμη της Καρπασίας  και τις άλλες εκκλησίες της Μητέρας μας στην  κατεχόμενη Κύπρο.

Ταράζεσαι όταν κατανοείς, χάνεις την ηρεμία σου όταν καταλαβαίνεις ότι μπροστά στο μεγαλείο της Παναγίας, άνθρωποι μικροί και τραγικά εφήμεροι, ορθώνουν την ασημαντότητά τους και καταστρέφουν με πρωτοφανή βαρβαρότητα το θείο Πρόσωπό της.
Μέχρι το 2010 στην Παναγία Σουμελά οι συνεχιστές των εγκληματιών εναντίον της Μητέρας μας και των προγόνων μας, απαγόρευαν τη λειτουργία, και μετά από ένα διάλειμμα έξι έτων, επανήλθαν στα προηγούμενα, όπως στην Παναγία την Κανακαριά, οι φασίστες εισβολείς του 1974, σύλησαν την εκκλησία της κομίζοντας μάταια πλούτη.

Τα ίδια συνέβησαν και όπου αλλού υπήρξαν εκκλησίες της Παναγίας μας που βρέθηκαν μπροστά σε αφηνιασμένο όχλο, αλλά, και εδώ είναι η τεράστια ευθύνη μας, και ενώπιον της εκκωφαντικής σιωπής μας.

Τούτες τις στιγμές ας σκεφτούμε τις αλειτούργητες Παναγίες του ελληνικού κόσμου, τις βιασμένες εκκλησίες και τα συλημένα μοναστήρια της και αφού ζητήσουμε συγχώρεση για την απουσία μας, ας βάλουμε στην προσευχή μας προς την Παναγία και αυτό το αίτημα: Να ξαναδούμε λειτουργημένες τις εκκλησιές της και τις μονές της, να ξανακουστεί το “Υπερμάχω” και το “Άξιον Εστί”, για να γίνει το “η γῆ πανηγυρίζει, ὁ οὐρανὸς χορεύει”, λόγος και πράξη και έργο. 

Violetta Esperid

Τα άγνωστα.... "Ζάλογγα"

Ηρωικές πράξεις αυτοθυσίας γυναικών στον Πόντο

(αντιγράφουμε από άρθρο του Κων. Φωτιάδη):

Μόνο στον Πόντο, με βάση τις έγκυρες πηγές που διαθέτουμε έως σήμερα, έχουμε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις ανάλογων ηρωικών πράξεων.

ΣΤΕΚΟΜΑΙ με σεβασμό στη θυσία των γυναικών της Κουνάκας του Πόντου και των γειτονικών χωριών της Ματσούκας, οι οποίες, όταν είδαν ότι δεν υπήρχε άλλη ελπίδα σωτηρίας εξερχόμενες από το σπήλαιο Αγροτσάλ της Κουνάκας, έπεσαν στα νερά του ποταμού της Γέφυρας και πνίγηκαν.

«ΕΚ ΤΟΥΤΩΝ 26 γυναίκες και νεάνιδες ίνα αποφύγωσιν την ατίμωσιν έρριψαν εαυτάς είς τινα ποταμόν κείμενον παρά το χωρίον Γέφυρα και παρά τας προσπαθείας των άλλων, προς σωτηρίαν των, επνίγησαν» (A.Y.E., K.Y.,1917, B’ [35, 38, 45, 59]

Kizlar Kaitesi: Το άγνωστο “Ζάλογγο” του ΠΟΝΤΟΥ

Επί εποχής Χασάν Αλήμπεη και σε μια προσπάθεια των ανθρώπων του να συλλάβουν νεαρές γυναίκες για να τις στείλουν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, ένας με­γάλος αριθμός γυναικόπαιδων και νεαρών κοριτσιών μπή­καν, το 1680, μέσα στο κάστρο του Άλυ, το μετέπειτα Κιζ Καλεσί, για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Μετά από πολιορκία 48 ημερών, άλλες έγκλειστες έχασαν τα λογι­κά τους, άλλες πέθαναν από πείνα και δίψα, άλλες έφυγαν κρυφά και παραδόθηκαν στους Τούρκους του ντερέμπεη, γιατί δεν άντεχαν τις στερήσεις των 48 ημερών, ενώ μια ομάδα από 30 – 40 νεαρά κορίτσια, για να μην παρα­δοθούν, ανέβηκαν ψηλά στην κορυφή του κάστρου από όπου έπεσαν και αυτοκτόνησαν.

Μετά από όλα αυτά που συνέβαιναν στην περιοχή της Πάφρας, ξεσηκώθηκαν μερικοί λεοντόκαρδοι Έλληνες και ανέβηκαν στα γύρω βουνά και, αφού ζώστηκαν τα άρματα, άρχισαν και αυτοί να κάνουν αντίποινα στους ανθρώπους του ντερέμπεη.

Violetta Esperid

19 Μαίου Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού

"Ενενήντα και πλέον γενιές και 3000 χρόνια παραμονής σ’ εκείνη τη γωνιά του πλανήτη φαίνεται δεν ήταν αρκετή για να ριζώσουμε στα χώματα εκείνα. Από τα μέσα του 1919 μια νέα μέρα ξημέρωσε για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Κι αυτή την μέρα την ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας. Ήρθαν σαν πρόσφυγες, πεινασμένοι, άρρωστοι, φοβισμένοι και φτωχοί. Φτωχοί από οικογένεια, φτωχοί από φίλους, φτωχοί από σπίτια, περιουσίες και υπάρχοντα. Δούλεψαν σκληρά, μάθανε στα παιδιά τους γράμματα, ασχολήθηκαν με τα προβλήματα της κοινωνίας και κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο. Ας μην ξεχνάμε πως εδώ είμαστε 3-4 γενιές και πίσω μας, στον ΠΟΝΤΟ, στη Μ. ΑΣΙΑ, αφήσαμε νεκρούς 90 γενεών. Εδώ είμαστε λίγοι, ΕΚΕΙ είμαστε πολλοί...."

Οι Έλληνες στον Πόντο ανέρχονταν σε 700.000 άτομα την παραμονή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί 353.000 άτομα.

<< Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα ... >>

Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή – τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Η γενοκτονία των Χριστιανών ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των μεινοτήτων της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας. Ένα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, με τον πρώτο διωγμό. Και ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ (1856-1930)

Συνθέτοντας στοιχεία των κειμένων που ακολουθούν με τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε στην προσφορά του Κ. Κωνσταντινίδη στον αγώνα για τη δημιουργία Ποντιακού κράτους
Γιός του Γεώργιου. Έμπορος στη Μασσαλία από τους πρωτοεργάτες της κίνησης για την ανεξαρτησία του Πόντου. Πρόεδρος του ‘Παμπόντιου Συνέδριου’ του Ελληνισμού του Πόντου που συνήλθε στη Μασσαλία από τις 22 Ιαν – 2 Φεβ 1918. Γεννήθηκε το 1856 στην Τραπεζούντα . Πατέρας του ήταν ο περίφημος καπετάν Γιώρ πασάς, ισόβιος δήμαρχος της Κερασούντας και η μητέρα του ήταν Τραπεζούντια απο τη γνωστή οικογένεια του Χατζηκακούλογλου. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Κερασούντα. Έφηβος έφυγε από εκεί για την Αθήνα να συνεχίσει τις σπουδές του. Παρέμεινε στην πρωτεύουσα της Ελλάδας μέχρι το 1878. Στα 22 του χρόνια έφυγε για την Μασσαλία όπου ζούσε ο θείος του ο Διονύσιος Κωνσταντινίδης που ασχολούνταν με το εμπόριο. Κοντά του παρέμεινε επί 4 χρόνια.
Το 1883 ίδρυσε δικό του εμπορικό οίκο και επιδόθηκε στο εμπόριο με εκπληκτική επιτυχία. Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος εισαγωγέας φουντουκιών της Μασσαλίας και ολόκληρης της Δυτικής Ευρώπης κάνοντας τα φουντούκια γνωστά σε όλα τα Ευρωπαϊκά εμπορικά λιμάνια. Παράλληλα έδωσε μεγάλη ώθηση στην εισαγωγή και εξαγωγή σε όλα τα είδη ξηρών καρπών.
Από το 1918 και έπειτα, ο Κωνσταντινίδης μπαίνει επικεφαλής της κίνησης για την ανεξαρτησία του Πόντου και προσφέρει σημαντικά ποσά άλλα και τον προσωπικό του μόχθο για τη διεξαγωγή του αγώνα.
Τον Οκτώβριο του 1917 ήδη με την επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία και την αποχώρηση των Ρώσων από τον Πόντο, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης έστειλε επιστολές (εγκύκλια γράμματα) από τη Μασσαλία παντού όπου ζούσαν Πόντιοι και τους ζητούσε να οργανωθούν και να αγωνιστούν για τον κοινό σκοπό. Ταυτόχρονα έκανε έκκληση στις μεγάλες δυνάμεις της Εγκάρδιας Συνεννόησης (Αντάντ) για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους του Πόντου, με πολίτευμα δημοκρατικό.
Ο Κωνσταντινίδης έστειλε και ταχυδρομικά δελτάρια με το χάρτη του Πόντου στην Ελληνική και Γαλλική γλώσσα. Έδωσε και συνεντεύξεις στην Παρισινή εφημερίδα ‘Ζουρνάλ ντ’Ελλέν’ και δημοσίευσε χάρτη του Πόντου.
Το Α’ Παμποντιακό Συνέδριο που έγινε στη Μασσαλία στις 22 Ιανουαρίου 1918 έστειλε στον επίτροπο (υπουργό) Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης Λέοντα Τρότσκι το ακόλουθο τηλεγράφημα το οποίο υπέγραψε ο Κωνσταντινίδης:
«Συνεδρίον, συγκληθέν εν Μασσαλία, πολιτών καταγομένων εκ Πόντου, αποτελούμενον εξ αντιπροσώπων πολιτών διαμενόντων εις Ηνωμένας Πολιτείας, εις την Ελβετίαν, εις την Αγγλίαν, εις την Ελλάδα, Αίγυπτον και εις όλας τας χώρας της Ευρώπης και της Αμερικής σας παρακαλεί να συμφωνήσετε, αυτή η χώρα να αναλάβει τας τύχας της, ώστε μετά την αποχώρησιν των Ρωσικών στρατευμάτων να μην ξαναπέσει εις την Τουρκικήν κυριαρχίαν. Επιθυμία μας είναι να δημιουργήσωμεν ανεξάρτητον Δημοκρατίαν, απο τα Ρωσικά σύνορα έως πέρα στην Σινώπην, και παρακαλούμε να επεμβήτε δυναμικά εις αυτό το θέμα. Ελπίζοντες εις την αποτελεσματικήν σας υποστήριξην, σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων. Δια το συνέδριον, ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Γ.Κωνσταντινίδης.»
Ο Κωνσταντίνος λίγο πριν πεθάνει το 1930, είχε δωρίσει στην Εθνική Πινακοθήκη 44 πίνακες του μεγάλης αξίας. Τη μεγάλη του βιβλιοθήκη δώρισε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Πηγή:
Εγκυκλοπαίδεια Ποντιακού Ελληνισμού. Μαλλιάρης Παιδεια

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ελληνική Λαογραφική Ιστόρηση Πολιτιστικός Χάρτης του Πόντου

19 Μαΐου ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού *ΕΙΔΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ Έκπτωση 50% Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα : http://www.greek-info.gr/pages/pontos.htm *Ελάχιστη παραγγελία 4 χάρτες