Μια νέα αρχή…

 

Ζέφη Δημαδάμα

 

 

Έρχεται και επανέρχεται ειδικά σε περιόδους εκλογών, όπως αυτή που διανύουμε, η συζήτηση σχετικά τους ανερχόμενους ηγέτες ή τις ηγετικές ομάδες που προετοιμάζονται για να αναδειχθούν αμέσως μετά τις εκλογικές διαδικασίες. Όμως η συζήτηση παραμένει επιφανειακή και αγνοεί σημαντικές παραμέτρους. Αγνοεί τα βασικά ζητήματα που αφορούν στην περιορισμένη έως ανύπαρκτη εσωκομματική δημοκρατία στη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων αλλά και στην αδυναμία τους σε μεγάλο βαθμό να οργανώσουν αξιόπιστες προτάσεις για τις πολλαπλές ανάγκες των πολιτών.

Είναι προφανές ότι τα πολιτικά κόμματα για δεκαετίες αναπαρήγαγαν το πελατειακό σύστημα που ισχυροποιήθηκε από επαγγελματίες της πολιτικής, οι οποίοι ως κυρίαρχοι της εξουσίας εξυπηρετούσαν ‘διαμεσολαβώντας’ τους ψηφοφόρους. Οι ίδιοι συγχρόνως, διαχειρίζονταν το δημόσιο χρήμα, το μαύρο χρήμα των προεκλογικών περιόδων, αλλά και τις εκάστοτε, κρατικές ή μη, επιχορηγήσεις προς τα κόμματα, χωρίς έλεγχο, καλλιεργώντας παράλληλα, για δεκαετίες, προνομιακές σχέσεις με επιχειρηματίες, MME, δημοσιογράφους κλπ.

Η εσωκομματική δημοκρατία και η απαλλαγή από επαγγελματίες πολιτικούς με ατελείωτους “αυλικούς”, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επανασύνδεση των κομμάτων με την κοινωνία, τη διευκόλυνση έκφρασης διαφορετικών απόψεων, τη συνεργασία με κινήματα και καινοτόμες πρωτοβουλίες ώστε να προσελκύσουν νέους ανθρώπους άρα και να ανανεωθούν. Μέσα από τη συνεργασία και τη σύνθεση θα προκύψουν οι ιδέες και οι προτάσεις για την ανάκαμψη της χώρας. Η προετοιμασία ενός σχεδίου για την επόμενη μέρα θα πρέπει να έχει ρεαλιστικές και αποτελεσματικές προτάσεις με χρονοδιάγραμμα και μετρήσιμους στόχους με ποσοτικά αλλά και ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Ειδικότερα δε, στη σημερινή περίοδο όπου η συνεννόηση και η συνεργασία (συγκυβερνήσεις) καθώς και η συμφωνία για μια κοινή στρατηγική οριστικής εξόδου από την κρίση και διακυβέρνησης της χώρας αποτελούν αναγκαία και κρίσιμη επιλογή.

Η καλλιέργεια ενός πολιτικού πολιτισμού και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στα πολιτικά κόμματα αποτελούν ζητούμενο και εξαρτώνται, μεταξύ άλλων, και από την ενεργοποίηση των ίδιων  για την αλλαγή των καταστατικών τους, την ενίσχυση της εσωκομματικής δημοκρατίας και της συμμετοχικής δημοκρατίας. Ταυτόχρονα  όμως τα κόμματα πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στην προώθηση προτάσεων με στόχο και την συνταγματική αναθεώρηση, όπως η υιοθέτηση χρονικών περιορισμών στην κατοχή δημοσίων αξιωμάτων, η αλλαγή των διατάξεων για ασυλία και παραγραφή, η διαφάνεια στα οικονομικά τους αλλά και η ενίσχυση των συνεισφορών από φίλους και μέλη αντί των κρατικών επιχορηγήσεων ή “μυστικών” χρηματοδοτήσεων.

Επομένως τα κρίσιμα θέματα που πρέπει να τεθούν προς συζήτηση και που η κοινωνία αναμένει, σε καμιά περίπτωση δεν αφορούν στους νέους λαοπλάνους αρχηγίσκους, τους σωτήρες και τις ομάδες τους… Αυτά έχουν ήδη κλειδωθεί στο “χρονοντούλαπο της ιστορίας”…