Un vin chypriote de 1845
Chypre, la tradition et la culture du vin ont une histoire.
Κύπρος, η παράδοση του κρασιού και η αμπελοκαλλιέργεια έχουν ιστορία.
Ο François Audouze, συλλέκτης παλαιών κρασιών, αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία για το κρασί της Κύπρου.
Πράγματι, όπως το λέει και ο ίδιος, εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια, πληροφορήθηκε για κάποια πώληση κρασιών του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, στο Drouot. Ανάμεσα στα μπουκάλια, υπήρχαν και πολλά από ένα κρασί της Κύπρου του 1845.
Ο κ. Audouze διευκρινίζει ότι, με τις συμβουλές ενός φίλου του, εμπόρου κρασιού, αγόρασε το σύνολο χωρίς καν να το έχει δει. Έμαθε αργότερα ότι το κρασί της Κύπρου προερχόταν από μια κληρονομιά ενός φαρμακοποιού του Μονπελιέ, ο οποίος το είχε εμφιαλώσει ο ίδιος το 1903.
Ο κ. Audouze δεν σταματάει να επαινεί : « Αν και είναι παράλογο να τα συγκρίνουμε, είναι σαφές ότι η πολυπλοκότητα του κρασιού της Κύπρου ξεπερνάει αυτή του Yquem (ένα από τα πιο γνωστά γλυκά κρασιά της Γαλλίας). Περιγράφεται ως ένα μοσχάτο κρασί, εξαιρετικής φυσικής κομψότητας. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η γεύση πιπεριού και η γλυκόριζας που αφήνει. Πολλά μοσχάτα κρασιά είναι ευχάριστα. Αυτό έχει αρχοντιά, είναι ευγενές, εξαιρετικά κομψό. Το άρωμά του είναι ανεξίτηλο : η μυρωδιά που αναδύεται από τα άδεια μπουκάλια, τα οποία διατήρησα και έκλεισα ξανά, είναι ένα βαρύ μεθυστικό άρωμα ακόμα ζωντανό χρόνια αργότερα ».
Ο κ. Audouze δίνει και άλλες λεπτομέρειες : « Έγραψα πολλές φορές ότι το κρασί της Κύπρου του 1845 ήταν το μεγαλύτερο κρασί της ζωής μου. Θεώρησα ότι θα έπρεπε μια μέρα να το μάθει και η Πρεσβεία της Κύπρου. Ένας σύμβουλος της Πρεσβείας επικοινώνησε μαζί μου και μου ανέφερε ότι η Κύπρος επιθυμούσε να αποκτήσει ένα άδειο μπουκάλι κρασιού. του 1845, για να το εκθέσει σ’ένα μουσείο ».
Ο κ. Audouze (αριστερά) δίνει το μπουκάλι στον πρέσβη κ. Μάριο Λυσιώτη
Το ραντεβού καθορίστηκε. Ο Πρέσβυς της Κύπρου στην Γαλλία, ο κ. Μάριος Λυσιώτης, υποδέχθηκε θερμά τον κ. Audouze. Φέρνει το μπουκάλι και το δίνει δωρεάν στον Πρέσβυ. Το μπουκάλι έχει αποσταλεί από τότε στον δημαρχείο της Λεμεσού, η οποία βρίσκεται κοντά στην περιοχή που παράγει την περίφημη Κουμανδαρία Κύπρου. Τέλος, ο κ. Audouze προσθέτει : « Κουβεντιάσαμε για αρκετή ώρα και η ιδέα που γεννήθηκε τώρα είναι να φέρω άλλο ένα μπουκάλι, αλλά γεμάτο αυτή τη φορά, έτσι ώστε να το μοιραστώ μαζί με τους Κύπριους φίλους. Τίποτα δεν θα με κάνει πιο ευτυχισμένο ».
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η καλλιέργεια του αμπελιού για το σταφύλι σαν φρούτο και για την παραγωγή κρασιού είναι σχετικά πρόσφατη : τα πρώτα αμπέλια έχουν καλλιεργηθεί στη Μαύρη Θάλασσα, εδώ και περίπου 8000 χρόνια. Από εκεί εξαπλώθηκε σταδιακά προς τα νότια-ανατολικά και μέχρι την Μεσοποταμία, τη Συρία και την Αίγυπτο, όπου διέσχισε την Μεσόγειο μέχρι την Ελλάδα και στη συνέχεια την Ιταλία και ούτω καθεξής.
Εδώ και 4000 χρόνια, έποικοι από τις ακτές που πρόσκεινται στην Κύπρο εγκαταστάθηκαν στο νησί. Εκτιμάται ότι έφεραν μαζί τους τα δικά τους φυτά αμπέλου. Όταν οι Έλληνες ήρθαν να εγκατασταθούν στην Κύπρο γύρω στο 1200 π.Χ., πιθανώς υπήρχε ήδη η παράδοση του κρασιού στην Κύπρο.
Ο μύθος και η ιστορία της αρχαιότητας στηρίζουν αυτά τα γεγονότα. To Άσμα Ασμάτων εγκωμιάζει τα κρασιά της Κύπρου. Το 800 π.Χ., ο Ησίοδος περιγράφει την παραγωγή των κρασιών της Κύπρου. Ο Έλληνας ποιητής Ευριπίδης μιλάει στα έργα του για το μακρύ ταξίδι που έκανε στην Κύπρο για να απολαύσει το κρασί ή «Νάμα της Κύπρου», ονομασία με την οποία έγινε τότε γνωστό. Σκηνές από την καλλιέργεια αμπελιού και παραγωγή κρασιού απεικονίζονται επίσης σε ένα από τα ψηφιδωτά της Οικίας του Διόνυσου στην Πάφο. Επιπλέον, οι αρχαιολογικές έρευνες επέτρεψαν να βρεθούν πολύ παλιά ίχνη καλλιέργειας αμπελιού και παραγωγής κρασιού στο νησί.
Χαράλαμπος Πετεινός, Ιστορικός
Μετάφραση στα ελληνικά : Αλέξης Χριστοδούλου
Chypre, la tradition et la culture du vin ont une histoire.
Κύπρος, η παράδοση του κρασιού και η αμπελοκαλλιέργεια έχουν ιστορία.
Ο François Audouze, συλλέκτης παλαιών κρασιών, αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία για το κρασί της Κύπρου. Πράγματι, όπως το λέει και ο ίδιος, εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια, πληροφορήθηκε για κάποια πώληση κρασιών του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, στο Drouot. Ανάμεσα στα μπουκάλια, υπήρχαν και πολλά από ένα κρασί της Κύπρου του 1845.
Ο κ. Audouze διευκρινίζει ότι, με τις συμβουλές ενός φίλου του, εμπόρου κρασιού, αγόρασε το σύνολο χωρίς καν να το έχει δει. Έμαθε αργότερα ότι το κρασί της Κύπρου προερχόταν από μια κληρονομιά ενός φαρμακοποιού του Μονπελιέ, ο οποίος το είχε εμφιαλώσει ο ίδιος το 1903.
Ο κ. Audouze δεν σταματάει να επαινεί : « Αν και είναι παράλογο να τα συγκρίνουμε, είναι σαφές ότι η πολυπλοκότητα του κρασιού της Κύπρου ξεπερνάει αυτή του Yquem (ένα από τα πιο γνωστά γλυκά κρασιά της Γαλλίας). Περιγράφεται ως ένα μοσχάτο κρασί, εξαιρετικής φυσικής κομψότητας. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η γεύση πιπεριού και η γλυκόριζας που αφήνει. Πολλά μοσχάτα κρασιά είναι ευχάριστα. Αυτό έχει αρχοντιά, είναι ευγενές, εξαιρετικά κομψό. Το άρωμά του είναι ανεξίτηλο : η μυρωδιά που αναδύεται από τα άδεια μπουκάλια, τα οποία διατήρησα και έκλεισα ξανά, είναι ένα βαρύ μεθυστικό άρωμα ακόμα ζωντανό χρόνια αργότερα ».
Ο κ. Audouze δίνει και άλλες λεπτομέρειες : « Έγραψα πολλές φορές ότι το κρασί της Κύπρου του 1845 ήταν το μεγαλύτερο κρασί της ζωής μου. Θεώρησα ότι θα έπρεπε μια μέρα να το μάθει και η Πρεσβεία της Κύπρου. Ένας σύμβουλος της Πρεσβείας επικοινώνησε μαζί μου και μου ανέφερε ότι η Κύπρος επιθυμούσε να αποκτήσει ένα άδειο μπουκάλι κρασιού. του 1845, για να το εκθέσει σ’ένα μουσείο ».
Ο κ. Audouze (αριστερά) δίνει το μπουκάλι στον πρέσβη κ. Μάριο Λυσιώτη
Το ραντεβού καθορίστηκε. Ο Πρέσβυς της Κύπρου στην Γαλλία, ο κ. Μάριος Λυσιώτης, υποδέχθηκε θερμά τον κ. Audouze. Φέρνει το μπουκάλι και το δίνει δωρεάν στον Πρέσβυ. Το μπουκάλι έχει αποσταλεί από τότε στον δημαρχείο της Λεμεσού, η οποία βρίσκεται κοντά στην περιοχή που παράγει την περίφημη Κουμανδαρία Κύπρου. Τέλος, ο κ. Audouze προσθέτει : « Κουβεντιάσαμε για αρκετή ώρα και η ιδέα που γεννήθηκε τώρα είναι να φέρω άλλο ένα μπουκάλι, αλλά γεμάτο αυτή τη φορά, έτσι ώστε να το μοιραστώ μαζί με τους Κύπριους φίλους. Τίποτα δεν θα με κάνει πιο ευτυχισμένο ».Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η καλλιέργεια του αμπελιού για το σταφύλι σαν φρούτο και για την παραγωγή κρασιού είναι σχετικά πρόσφατη : τα πρώτα αμπέλια έχουν καλλιεργηθεί στη Μαύρη Θάλασσα, εδώ και περίπου 8000 χρόνια. Από εκεί εξαπλώθηκε σταδιακά προς τα νότια-ανατολικά και μέχρι την Μεσοποταμία, τη Συρία και την Αίγυπτο, όπου διέσχισε την Μεσόγειο μέχρι την Ελλάδα και στη συνέχεια την Ιταλία και ούτω καθεξής.
Εδώ και 4000 χρόνια, έποικοι από τις ακτές που πρόσκεινται στην Κύπρο εγκαταστάθηκαν στο νησί. Εκτιμάται ότι έφεραν μαζί τους τα δικά τους φυτά αμπέλου. Όταν οι Έλληνες ήρθαν να εγκατασταθούν στην Κύπρο γύρω στο 1200 π.Χ., πιθανώς υπήρχε ήδη η παράδοση του κρασιού στην Κύπρο.
Ο μύθος και η ιστορία της αρχαιότητας στηρίζουν αυτά τα γεγονότα. To Άσμα Ασμάτων εγκωμιάζει τα κρασιά της Κύπρου. Το 800 π.Χ., ο Ησίοδος περιγράφει την παραγωγή των κρασιών της Κύπρου. Ο Έλληνας ποιητής Ευριπίδης μιλάει στα έργα του για το μακρύ ταξίδι που έκανε στην Κύπρο για να απολαύσει το κρασί ή «Νάμα της Κύπρου», ονομασία με την οποία έγινε τότε γνωστό. Σκηνές από την καλλιέργεια αμπελιού και παραγωγή κρασιού απεικονίζονται επίσης σε ένα από τα ψηφιδωτά της Οικίας του Διόνυσου στην Πάφο. Επιπλέον, οι αρχαιολογικές έρευνες επέτρεψαν να βρεθούν πολύ παλιά ίχνη καλλιέργειας αμπελιού και παραγωγής κρασιού στο νησί.
Χαράλαμπος Πετεινός, Ιστορικός
Μετάφραση στα ελληνικά : Αλέξης Χριστοδούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου