Ποια όνειρα;

«Η χώρα πουλήθηκε, στόχος τους ήταν να οδηγηθούμε σε τέτοιο αδιέξοδο ώστε να έρθουν μετά οι εταίροι μας και να πουν πουλήστε". (Δ. Καζάκης)

Γράφει ο:

Ναούμης Νικόλαος

Πολιτικός επιστήμονας

Η παραπάνω φράση, ακούστηκε στην ανοιχτή διαβούλευση, την κανονική όχι του τύπου open gov, που διεξάγεται δυο εβδομάδες τώρα, στην πλατεία Συντάγματος... 



Στις λίγες λέξεις που περιέχει, αποτυπώνεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, μια πραγματικότητα που μέρα με την ημέρα ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας και κανένα βιντεάκι με τον προπαγανδιστικό τίτλο «20 μήνες αγώνας», που η κυβέρνηση έδωσε στην δημοσιότητα, δεν μπορεί να επικαλύψει. 

Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί τόσα πολλά, τους τελευταίους είκοσι μήνες. Όλοι λίγο πολύ τα έχουμε διαβάσει και τα έχουμε ακούσει και μπορεί η επανάληψη να είναι η μητέρα της μαθήσεως αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, κάθε επανάληψη χάνει το νόημα της. Όλοι πλέον, έχουν αντιληφθεί, ότι κάποιοι μας κορόιδευαν και μας περνούσαν για κουτούς, όταν με πειθώ μας έλεγαν ότι λεφτά υπάρχουν. Η ιστορία απέδειξε, ότι πράγματι λεφτά υπήρχαν άφθονα. Υπήρχαν, στα ταμεία του ΔΝΤ, που η παρούσα κυβέρνηση, με την υπογραφή της, καθώς κι ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, με τις υπόγειες διαβουλεύσεις του με τον διεθνή αυτό οργανισμό, πέτυχαν να εκταμιεύσουν. Το τίμημα όμως για τους Έλληνες και την πατρίδα, είναι πολύ βαρύ. Βαρύ κι ασήκωτο, όχι μόνο για τις γενιές του σήμερα, αλλά για πολλές γενιές αργότερα. Βαρύ κι ασήκωτο, γιατί δεν υποθηκεύει το μέλλον κάθε τι του ελληνικού, αλλά και κάθε τι του εθνικού. Αυτό διότι πολύ απλά, η δανειακή αυτή σύμβαση, που η ελληνική δημοκρατία υπέγραψε, ουσιαστικά και πρακτικά, δίνει στους δανειστές μας το δικαίωμα, να ασκούν εξουσία, καθώς εμείς, την παραχωρήσαμε οικειοθελώς. Τι κι αν γι’ αυτό κανείς δεν ρωτήθηκε. Τι κι αν καταλύθηκε το Σύνταγμα. Βάση μεθόδου και οργανωμένου σχεδίου όπως αποδεικνύεται στην πράξη, γίναμε ένα φανταχτερό αντικείμενο, με μεγάλη αξία, στο παζάρι της παγκόσμιας αγοράς των κορακιών, νεκροθαφτών, των λαών της γης.

 Ο Έλληνας πρωθυπουργός, πολύ συχνά, επαναλαμβάνει μια φράση που λέει, ότι στόχος του, είναι ν’ αλλάξει την Ελλάδα. Αλήθεια, ποιος του το ζήτησε; Είπε αλήθεια κανένας Έλληνας, ότι δεν είναι περήφανος για την πατρίδα του; Κανείς απολύτως…

Αγαπάμε την πατρίδα μας, με όλες τις αδυναμίες και όλα τα ελαττώματα της. Δεν θέλουμε ν’ αλλάξει όπως το εννοούν κάποιοι άνθρωποι που παίζουν με τους θεσμούς της. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτήν και ποτέ κανείς μας δεν την πρόσφερε μεζεδάκι στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων. Προτιμάμε την φτώχεια και την μιζέρια μας, μα με την περηφάνια ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μας, γι’ αυτό που είμαστε.

 Βαρεθήκαμε κύριοι, να σας βλέπουμε καθημερινά, να μας εκφοβίζετε, να μας θέτετε εκβιαστικά διλλήματα και να πανικοβάλλετε μια ήδη κατακερματισμένη κοινωνία. Μια κοινωνία, που η συνοχή και η αρμονία της, είναι πλέον αμφίβολη.

 Τέλος, κάτι που επίσης ακούστηκε στην πλατεία χθες, λέει τα εξής:

"ανάπτυξη δεν είναι ο πλούτος στους λίγους αλλά η ευημερία και όχι το δεύτερο ipad, να έχει η κοινωνία όνειρα".(Ε. Τσακαλώτος)

Αλήθεια, για ποια ανάπτυξη και για ποια όνειρα μπορούμε σήμερα να μιλάμε; Εσείς, μας οδηγήσατε στο σημείο, να έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε. Ξέρετε πως λέγεται αυτό με το φτωχό μου το μυαλό; Εσχάτη προδοσία…