Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Μολιώτικες... σκέψεις!

Άντε… γειά!....
«Της Κυριακής το όνειρο, μέχρι το βράδυ… στρέχει»!!
                Εξήγα μόρτικη του γένους και τσιριμόνια γυριστή του, προς εντυπωσιασμόν της ομήγυρης, αυτοχρισθέντος ονειρομάντη!
                Τι Πυθία και Δελφοί μου κοκορεύονται αι γραφαί;… Τι της Κασταλίας ύδωρ μου τσαμπουνάνε…
                Ρίξε στη καταπιόνα σου πέντ’  έξη κούπες Αγιοδημητριάνικο μπρούσκο, άνευ συνοδείας «εντεροχοιριδίου» πλήρους γλίνας και σου…. λύνεται η «τσακίζουσα οστά»!... Θολώνει η γκλάβα και τύφλα νάχουνε τα ξενόφερτα slalomKayak, του Φίδαρη!..
                Αλλά μάγκες μου, εσχάτως σουλατσάρουν στην πιάτσα και κάτι μόρτες , άνευ βοηθημάτων, που σου νυμφεύουν το Δέσποτα στο.. πίτσ’ φιτίλι!... Σχέτα σκαφίδια πλύσης νόησης στο… φούμαρο!...
«Πίτσι… πίτσι το κοπέλι, κάνει τη γριά και θέλει»!!
                Κι αυτή, ατάκα του γένους είναι!.. Για χαζοχαρούμενους και .. περπατισιάρηδες της.. θολούρας!...  Και τους σφηνώνεται στα ενδοτέρων του τριχωτού και.. «αεί παιδεύειν»!... Όπως και της αφεντιάς μου το… βλαμένο τυχερό!....
                Εγώ τακίμια μου, αναγνώ την αμάρτα μου…. Τα Σαββάτα τα…βγάζω στη σουλάτσα, αλλά….
                Ενίοτε τα Κυριακάς εγείρομαι της κλίνης άνευ διαύγειας ένεκα της «ξανθιάς» του Λαδιάρη!... Γούστα κι επιλογές και το κρίμα πάνω μου εκ του μονίμου ονείρατου που δε λέει να στρέξει!...
«Είναι, λέει, μια τρανόπορτα, κι απόξω τσούρμο φωνασκούντες… Και σαν σκάει στο ολάνοιχτο, φιγουράρει εξερχόμενος  τυπάς, με μαλλούρα φουντωτή κι απαστράφτουσα, ενίοτε στο κατραμί κι ενίοτε στο καφείζον, μισοδακρύβρεχτος!... Ο όχλος στη θέα μειδιά, φωνασκεί και…. «λικνίζεται» στο ρυθμό της… «γαβρίλας» με τεταμένας τας χείρας στον Λάτιν χασογκόλη  του… γαβροσταδίου...."
                Με κυριλάδικες σιδηραμπαριές υψηλού μεγέθους παρτίδες δε νταραβερίζομαι… Μια και μόνο δρασκέλισα αυτή του Δημαρχιακού οικοδομήματος και την… έκατσα!...  Έπεσα σε νουμεράδα βίζιτα του άρχοντα και τα … πήρα!.. Μα μήτε Δήμαρχο απάντησα…. Μήτε τη σκοτούρα μου διαύγησα!.. Με μπουρδουκλώσανε με κάτι περί… Λυών και τα τοιαύτα… Πως έτσι κάνει και το Φρανσέζικο εκεί, το Δημαρχάκι… Μούγκατα, είπα, φιλαράκο και συμμόρφα !..  Νάναι καλά και κείνο το γκομενάκι το Γαλλάκι και το γλωσσίδι του !.. Με εξοικείωσε στο γρήγορο με το παρλε βου του!... Θα μ’ είχαν σβερκώσει αμελέτητο  τα ιδιαίτερα του τοπικού, του άρχοντα!..
                Μολιώτης εκ βυζάγματος μουά, τακίμι μύριων θαλασσοδαρμένων στα μπάρκα, μορφώθηκα απ’ τα σεργιάνια τους για πεταλούδες στα μουράγια και περί της ύπαρξης… Λυών!... Κι έχει, μούλεγαν, πολλά στέκια με  «πεταλούδες» εκεί!... Και κει μου στρίβει ο λαβύρινθος!... Τι δουλειά έχει το Δημαρχιακό με τα «πεταλουδοστέκια»;… Λέτε ρε σεις, να δοξάζω αύριο τον Γιαραμπή και τους απανταχού κοψοχέρηδες;.. Αυτούς ντε, που μου κοτσάρανε, για τέσσερα συναπτά, Δήμαρχο και… Δημαρχάκια, ορεσίβια πεφωτισμένα!.. Αφελείς ωφελημένοι ή ωφελημένοι εκ του αφελούς στην ακαταλαβίστικη ερμήνα της πάρλας,  ακατοίκητό μου ;..  Και νάχω και τα Ταμεία να λένε.. «Γιοκ» βίζιτα στον μουρλογιατρό!.. Και πώς να … ξεκόψω απ’ τα ονείρατα της Κυριακής;…
                Γκαντεμιά ρε σούργελα, για τη γούβα μας!.. Και ο γκαντέμης στο παραμύθι… Αίσωπος και… δίκωλος!...
                Το νερό, νεράκι είπαμε κι αυτός τη βιόλα του!... Αμ, δε τις σάρωνε… Αμ, του φταίγαν’  οι άλλοι!.. Αμ, άλλοι γιόμιζαν το «Κλειστό»  εμφιαλωμένο… Αμ αυτός τα μοίραζε!...
                Και τι να πρωτοσούρο;…Για κείνο  το ρημαδόσπιτο που μου το λεν’  ΞΕΝΙΑ;.. Για τα νεροτσούλιθρα;.. Για τα ποδηλατο-πεζόδρομα;… Για... Για... Για...
                Εγκαίνια πλιτιστίκ....και κοψίδια για την καταπιόνα … Και φτου κι απ’ την αρχή!... Και δώς του ν’ αναχαράζουνε για να μη μας βλεφαριάζουνε που… φρικάρουμε!... Και φυγουράτο τσάμικο αντί σόδας εις βήθειαν του στομάχου.....
                Αει σιχτίρ χλιμίτζουρες… Με φτιάξατε!...
Μόνο τα άστεγα τα ερωτευμένα σκέφτεστε!...
«Υπάρχουν δρόμοι στο χωριό, δίχως να έχουν φώτα.. Για να περνούν οι.. εραστές, γλυκά… ζωή και κότα»!...
                Αλλά δε θα στρέξει το όνειρο;… Αυτό ντε, με την τρανόπορτα που ‘χει το νούμερο 15 απάνω!.. Λέτε να είναι σημαδιακό;… Λέτε νάναι δεκαπέντε τα… νούμερα… Δεκαπέντε η ώρα ή … Δεκαπέντε του μήνα που θα στρέξει;…
«Άσπρες μούρες… Μαύρες μούρες…. Άει σιχτίρ… παλιοχαμούρες»!...
Αμάν… πιά!....

O Μολιώτης...
Η νέα στήλη της Ηλεκρονικής Εφημερίδας "ΑΣΤΡΟΝαύπακτος" που θα κυκλοφορήσει σύντομα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου